“Abla indikten sonra sana kutusuyla vereyim ama arabada çocuğa meyve suyu verme ne olur!..”
Sekiz senedir İstanbul-Keşan-Edirne arasında otobüs muavinliği yapıyorum. Bu sürede ne yolcular gördüm ne olaylara şahit oldum sadece aklımda kalanları anlatsam roman olur…
En üzüldüğüm şey de bizim sözümüze güven duymayan yolcular. Bizi ön yargıyla dinliyorlar. Sözlerimizde kasıt arıyorlar. Sonra hem kendileri zarar görüyorlar hem de bizi sıkıntıya sokuyorlar.
Muavinlere bu güvensizlik nereden kaynaklanmış bilemiyorum ama ben bir muavin olarak gerçekten mesleğimi yolcuya saygımı göstererek ve severek yapıyorum.
Geçen gün yaşlı amcanın biri, bilet kontrolünü yaparken bana diyor ki: “Benim numaram burası.”
“Biletine bakayım amca” diyorum. Çünkü o numaraya başka yolcu bilet almış. Bir yanlışlık var belli. Ama amca bana güvenmek yerine kendi biletinin numarasına güveniyor:
“Benim biletimde bu numara yazıyor.”
Israrım sonucunda biletini alıp bakıyorum ki yanlış otobüse binmiş.
“Amca senin araban bu değil ki, Çorlu arabası yandaki araba” diyorum. Yine yerinden kalkmak istemiyor. “Amca araban gitmek üzere, sonra yolda kalırsın” diyorum da öyle yerinden kalkıyor. Arabadan inerken de “Bana bu araba dediler ya” diyerek hâlâ bana olan güvensizliğini dile getiriyor…
Yine bir yolculukta, kadın kucağındaki çocuğuna meyve suyu istiyor benden. Çocuk ise az önce kusmuş durumda. Diyorum ki yolcuya:
“Abla çocuk kusar. İndikten sonra meyve suyunu kutusuyla vereyim ama arabada çocuğa meyve suyunu vermeye çalışma.”
“Yok, diyor kadın. Sen meyve suyu getir bize!..”
E muaviniz, getiriyoruz mecburen. Kadın aldı bir bardak meyve suyunu. Zaten rahatsız olan çocuğuna içirdi. Aradan beş dakika geçmedi, annesinin kucağında çocuk öğürerek ayağa dikeldi. Midesinde ne varsa öndeki yolcunun ensesine boca etti.
Az önce benim ikazlarımı da duyan öndeki yolcu, bu laf dinlemeyen ısrarcı kadından bir de böyle bir zarar da görünce öfkeden deliye dönmüştü. Kalktı, kadına bir tokat patlattı, otobüs bir anda karıştı… Çık işin içinden çıkabilirsen…
Daha neler neler… Bindiğiniz otobüsün şoförüne güven duyduğunuz kadar muavinine de güven duysanız ne olur? İğneyi kendimize de batırarak söylüyorum, biz muavinler de söz ve davranışlarımızla yolcunun bu güvenini yeniden kazanmaya çalışsak ne olur. Tüm okuyucularınıza kazasız belasız hayırlı yolculuklar diliyorum…
Murat Kumlutaş-Edirne