Tâbiînin büyüklerinden olan Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri “rahmetullahi aleyh” anlatıyor: Hadîs-i şerîfte Peygamberimiz buyurdular ki: Kıyâmet günü kulun ameli getirilir, oraya mahsûs olan terazinin bir gözüne konur.
Melekler tartar.
Ama hafif gelir.
Tâ ki, Allahü teâlâ tarafından mühürlenmiş bir sahîfe getirilip sevap kefesine konunca, bu göz ağır gelir. Bu sahîfede “Lâ ilahe illallah” yazılıdır”
AĞLAMA
Bir ara gözleri rahatsızlanıp tabîbe gitti. Tabîb; “Bir husûsa dikkat edersen, gözlerin iyi olur” dedi. Hazret-i Sâbit sordu:
“O nedir?”
“Ağlama!”
Tabîb, ağlamamasını tavsiye ettiyse de, hazret-i Sâbit; “Ağlamayan gözde hayır yoktur” buyurdu.
O GÜNÜ DÜŞÜN!
Bu zat anlatıyor: Sinirli bir gence, annesi sık sık öğüt verip; “Ey oğlum, senin için öyle bir gün vardır ki, sen hep o günü düşün” derdi.
Zaman geçti.
Oğlu hastalandı.
Artık son nefeslerini veriyordu ki, annesi oğlunun üzerine kapanıp; “Ey oğlum, ben seni işte bugün için uyarıyordum” dedi.
O gözünü açtı.
Ve annesine;
“Anneciğim, benim Rabbim, mağfireti bağışlaması, affı ve ihsânı bol olandır. Bugün, beni affedeceğine ümidim, tamdır” dedi.
Dediği gibi de oldu.
Günahları affolundu.