Ahirette bunu sana sormazlar

Ahirette bunu sana sormazlar



Basra’da yaşayan Muhammed bin Vasi hazretleri, Tâbiinin büyüklerindendir.

Dünyaya zerre kadar itibar etmez, insanlar, nasihatlerinden çok istifade ederlerdi.

Bir gün biri geldi.

Bu büyük veliye;

“Efendim, bana ‘kazâ ve kaderi’ anlatır mısınız” dedi.

Cevaben mezarlığı gösterdi ona.

Ama o, anlamadı.

Bu defa da ona;

“Bu konu, geniş ilim ister. Kabirdekiler şimdi bununla hiç meşgul değiller. Hem ahirete gidince bunu sana sormazlar” buyurdu.

● ● ●

Muhammed bin Vasi hazretleri bir gün, kendisinden nasihat isteyen bir gence;

“İnsanlara karşı dilini muhafaza etmek, ‘altın’ı muhafaza etmekten daha zordur” buyurdu.

Ve ilâve etti:

“Ahiret’te, cennete giden bir kimsenin orada ağlaması ne kadar garipse, cennete gideceği meçhul olan bir kişinin burada gülmesi de o kadar gariptir.”

● ● ●

Bir gün de sohbetinde;

“Kardeşlerim! Vaktiyle öyle mübarek zatlar vardı ki, başını, hanımıyla bir yastığa koyardı. Ama sabaha kadar uyumaz, sessiz sessiz ağlar; yastığı gözyaşından ıslanırdı!” buyurdu.

Ve ekledi:

“Yirmi yıl, geceleri böyle ağlardı da hanımının bundan haberi olmazdı!”