Bir gün Abdullah bin Ömer’in (radıyallahü anh) devesi çalındı.
Çok arayıp bulamadı.
“Alana helal ettim” dedi.
Mescide girip namaz kıldı.
Az sonra biri gelip:
“Deven şuradadır” dedi.
Nalınlarını giydi.
Oraya gidecekti.
Birden geri dönüp:
“Helal etmiştim, artık almam” buyurdu.
? ? ?
Bir sahabi anlatıyor:
“Abdullah bin Ömer (radıyallahü anh) ile beraber bir yolda gidiyorduk.
Bir ara ney sesi işittik.
Abdullah durdu.
Kulaklarını parmaklarıyla kapadı.
Duymak istemedi.
Oradan uzaklaştık.
Sonra bana dönüp:
‘Ney sesi hâlâ işitiliyor mu?’ diye sordu.
‘İşitilmiyor’ dedim.
O vakit parmaklarını kulaklarından ayırdı.
Merak etmiştim.
Hikmetini sorunca:
‘Resulullah da böyle yapmıştı’ dedi.”
? ? ?
Bir kimse de Abdullah bin Ömer hazretlerinin yanına geldi ve kendisine “Allah için, seni çok seviyorum” dedi.
O kimseye baktı.
Ve cevap verip:
“Ben de seni Allah için hiç sevmiyorum” dedi.
“Niçin?” deyince:
“Çünkü sen, ezanı teganni ederek şarkı söyler gibi okuyorsun” buyurdu.