Sahabe-i kiramdan Sa’d bin Ubade (radıyallahü anh), cömertlikte benzeri yoktu… Peygamber Efendimiz Medine’ye hicretinde, Halid bin Zeyd’in evinde misafir olmuştu…
Peygamberimize her gün yemek gönderirdi. Hicretin ikinci yılında yapılan Ebva Gazvesi’nde Medine’de vekil olarak görevlendirildi.
Müreysi’de sancağı taşıdı.
Gared Gazvesi’nde on deve yükü hurma verdi.
Bunun üzerine Efendimiz “Allah’ım! Sa’d’a ve ailesine rahmet eyle” diye dua etmişlerdi…
Hazrecliler de;
“Yâ Resulallah! Sa’d bin Ubade, büyüğümüzdür. Babası da öyleydi. ‘Kıtlık’ yıllarında halkı doyurur, yolda kalanlara yardım eder, misafirleri de ağırlardı” dediler.
Resul aleyhisselâm;
“Cahiliye devrinde en ileri olanınız, İslâmiyet’te de en ileridir” buyurdu.
● ● ●
Kendisine ait bir kalede yaşar, herkes oraya gidip yer içerdi. Eshab-ı Soffa denilen Müslümanlardan her gün seksen kişiye yiyecek verirdi.
Validesi vefat etti…
Buna çok üzüldü!
Efendimize gelip annesinin vefatı sebebiyle en iyi sadakanın ne olduğunu sordu.
Peygamberimiz;
“Su dağıtmaktır” buyurdu.
O, bu cevabı aldı.
Medine’de “bir kuyu” açtırdı. “Sikâye-i âb-ı Sa’d” adını verdiği bu su kuyusunu, Müslümanların istifadesine sundu…