Halîfe Abdülmelik, hac için Mekke’ye gitmişti. Atâ bin Ebî Rebâh hazretleri de o sırada Mekke-i mükerreme’de bulunuyordu. Halîfenin geldiğini duyunca, onunla görüşmeye gitti.
O sırada halîfe Abdülmelik, devletin ileri gelenleriyle birlikte oturuyorlardı. Atâ bin Ebî Rebâh hazretlerinin geldiğini haber verdiler. Derhal yerinden fırlayıp hürmetle karşıladı.
“Hoş safâ geldiniz” dedi.
Elinden tutup, yanına oturttu ve ziyâretinin sebebini sordu.
Atâ hazretleri;
“Ey mü’minlerin Emîri, şu mukaddes yerde, Allah’tan kork, O’nun yasak ettiği bir iş yapma!” buyurdu.
Halîfe de;
“Baş üstüne, bu tavsiyenizi yerine getirmek için bütün gücümle çalışacağım” dedi.
ALLAH SEVER
Bu zat bir sohbetinde;
“Kardeşlerim, ibâdetlerinizin çirkin tarafı olmadığını sanmayınız. Biraz incelerseniz, hepsini çirkin bulur, hattâ güzelliğin kokusunu bile duymazsınız. Böyle olan kimse, kendini beğenmez. Kendini beğenmeyeni ise Allahü teâlâ çok sever” buyurdu.
ZOR AMA…
Bir gün de sohbetinde;
“Bir kimse ibâdetlerini kusûrlu görünce, bunların kıymeti artar. Böylece kabul edilmeye lâyık olurlar. Siz de iyiliklerinizi kusûrlu görmeye çalışınız” buyurdu.
Dinleyenler;
“Ama bu çok zor efendim” dediklerinde;
“Evet zor, ama kendini beğenmek, felâkettir. Allahü teâlâ hepimizi bu felâketten korusun” buyurdu.