“Bu hâlime pişman oldum”

“Bu hâlime pişman oldum”



Şam’da yetişen Şafii mezhebi âlimi ve evliyanın büyüklerinden Muhammed Urre hazretleri zamanında, Gazze beldesinden bir grup kimse, Lübnan Dağına gitmişlerdi.

Fakat biri cünüptü.

Odun keseceklerdi.

Bir “ses” duydular.

Kendisini görmedikleri biri “Ey Gazze ehli! Üzerinize âsiler, yol kesici eşkıyalar geliyor” diye seslendiğini duydular.

Bu sesi duyunca, paniğe kapılıp hemen Gazze’ye döndüler.

Cünüp olan dönmedi.

Ehemmiyet vermedi.

Ve yoluna devam etti.

Ama bir ara Muhammed Urre hazretlerini gördü. Yüksekçe bir yerde, heybetle duruyordu!

Az önce seslenen heybetli zatın, o olduğunu anladı…

O zat seslenip;

“Hem cünüp olarak dağa gittin, hem de eşkıyadan korkmuyorsun. İkazımı duymadın mı?” dedi.

O kimse şaşırdı!

Çok da utandı!

Ve pişman oldu.

Mahçup bir şekilde ağlayarak;  “Ey Efendim, bu hâlime pişman oldum. Allahü teâlâya tövbe ediyorum” deyip Gazze’ye döndü.

● ● ●

Bu zat bir gün sohbetinde “Kardeşlerim! Kim bir haram karşısında gözünü kapatırsa Cenâb-ı Hakk onun gönlünü imânla doldurur” buyurdu.

Ve ilâve etti:

“Bugün gülerek günah işleyen, yarın ağlayarak cehenneme girer!”