(Dünden devam)
Şeytan “Oğlunu boğazlamaya gidiyorsun. Sakın onu yapma, zira bu, şeytanın vesvesesidir/kuruntusudur” dedi. Ama O inanmadı.
Şeytan olduğunu bildi.
**
Ve sert bir dille “Ey mel’un! Ey Allah’ın düşmanı! Bu, Rabbimin emridir ve bunu mutlaka yapacağım” buyurdu.
Şeytan yine bozuldu.
Hiçbirini aldatamadı.
***
Derken Mina’ya yaklaştılar.
Gökteki melekler:
“Sübhanallah! Bir peygamber bir peygamberi boğazlamaya götürüyor” diyerek sızlandılar.
Hazret-i İbrahim:
“Ey oğlum! Rüyamda seni kurban etmem emredildi, sen buna ne dersin?” buyurdu.
***
İsmail aleyhisselam “Allahü teâlâ emretti mi?” diye sordu.
Babası cevabında “Evet” buyurdu.
***
O buna çok sevindi. Babası “Ey oğlum! Seni boğazlayacağımı söylüyorum, sen ise seviniyorsun” dedi.
Hazret-i İsmail:
“Nasıl sevinmeyeyim, benim yegâne arzum Allahü teâlâya Onun rızası üzere kavuşmaktır” dedi.
***
Ardından “Babacığım! Emrolunduğun işi yap. Nemrud seni ateşe atınca sabrettin, Allahü teâlâ senden razı oldu. Ben de boğazlanmaya sabredeyim, belki Allahü teâlâ benden de razı olur” dedi.
Sonra da:
“Babacığım! Önceden haber verseydin, annemle vedalaşır, sarılıp ağlaşırdık” dedi. (Devamı yarın)