Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Abdurrahman bin Avf hazretleri hakkında “Abdurrahman, cennete emekleyerek girer” buyurdu.
O, bunu duydu.
Hâliyle korktu!
Ve endişeye kapıldı.
Bir gün Resulullah Efendimize geldi ve bu endişesini kendilerine arz eyledi.
Efendimiz dinledi.
Ve cevap olarak:
“Yâ Abdurrahman! Allah’a karz-ı hasen (borç) verirsen ayakların çözülür” buyurdular.
¥ ¥ ¥
O bunu işitti.
Çok sevindi!
O an Cibrîl-i Emin geldi.
Ve Resulullah’a:
“Abdurrahman’a söyle, misafir ağırlasın, fakirleri doyursun, kendisinden bir şey isteyeni boş çevirmesin. Bunları yaparsa zenginliğinin hakkını vermiş olur” dedi.
¥ ¥ ¥
Abdurrahman bin Avf (radıyallahü anh), Eshabın büyüklerindendir.
Uzun boylu idi.
Beyaz ve yakışıklıydı.
Hazret-i Ömer’in yakın arkadaşıydı.
Bir gece yarısı Medine’ye küffar diyarından bir kervan geldi ve şehir dışında konakladı.
Çok kıymetli mallarla yüklüydü kervan.
¥ ¥ ¥
Hazret-i Ömer bunu gördü.
Ve koştu bu arkadaşına:
“Yâ Abdurrahman!”
“Buyur yâ Ömer!”
“Az benimle gelir misin?”
“Başüstüne!” dedi.
Birlikte yürüyüp şehir dışına çıktılar. (Devamı yarın)