Bağdat evliyasından Semnun Muhib hazretleri, gençliğinde evlenmedi. İleri yaşlarda sünnete uymak için sâliha bir hanımla evlendi…
Bir kız çocuğu oldu.
Ve üç yaşına ulaştı.
Kalbi, ona bağlandı.
Bir gece rüyada, kıyametin koptuğunu, her gruba bir “sancak” dağıtıldığını gördü. O ara gayet parlak, gözleri kamaştıran bir bayrağı, bir grubun taşıdığını gördü.
Çok merak etti…
Kimlerdi acaba? Meleklere; “Bu bayrağın sahipleri kimlerdir?” diye sordu. Melekler cevaben;
“Bu bayrak, âyet-i kerimede ‘O, onları sever, onlar da Onu severler’ buyurulan ‘Allah âşıkları’na mahsus bir bayraktır” dediler.
O gruba yaklaştı.
Ve Onlara karışmak istedi. Ancak melekler mâni oldular. Çok üzülüp isminin “Muhib” olduğunu söylediyse de melekler; “Fakat senin kalbin başkalarına meyletti. Onun için biz de senin ismini ‘âşıklar’ grubundan çıkardık” dediler.
O, bu cevabı duydu.
Ağlamaya başladı!
Gözlerinden yaşlar aktı ve “Allah’ım! Senin sevgine ortak olacak şeyden beni kurtar!” dedi.
Ve uykudan uyandı.
Az sonra çocuğunun damdan düşüp öldüğünü duydu.
Çok üzülüp ağladı!
Mektebe gider, çocuklara bakar ve onlara “Ey çocuklar! Rabbinin her yaptığına rıza göstereceğine söz verip de sözünde durmayan bu yalancı amcanız için dua edin” diye yalvarırdı.