Efendimiz buyurdular ki: “Ebu Bekr-i Sıddık annesinden doğduğu gün göklere şenlik geldi. Allahü teâlâ, ‘Adn Cenneti’ne emredip ‘İzzim ve celalim hakkı için, sana yalnız Ebu Bekir’i sevenleri koyarım!’ buyurdu.
Cehenneme de:
‘İzzim ve celalim hakkı için, sende sadece Ebu Bekir’in düşmanlarına azap ederim!’ diye bildirdi.
? ? ?
Vaktâ ki kıyamet kopar, Hakk teâlâ ‘Yâ Eba Bekir! Ben ki Cebbar-ı âlem’im, senin dostlarını senin istediğin yere koyacağım!’ buyurur.”
Büyüklerimiz:
“Her kim Hazret-i Ebu Bekir’i düşman bilirse onun imanı onunla devam etmez. Her kim de Hazret-i Ebu Bekir’i dost edinirse onun küfrü onunla devam etmez” buyuruyor.
? ? ?
Abdullah bin Abbas anlatır: Resulullah Efendimiz buyurdular ki: “Bana miracta Hamza ile Cafer gösterildi. Baktım, önlerinde zebercedden bir tabak vardı.
İçinde incir vardı.
O inciri yiyorlardı.
Sonra üzüm oldu, üzümden yediler. Sonra taze hurma oldu, hurmadan yediler.
? ? ?
Onlardan ‘Bu mertebeyi hangi amelle kazandınız?’ diye sordum.
Cevaben:
‘Lâ ilahe illallah Muhammedün Resulullah ile’ dediler.
? ? ?
‘Ondan sonra ne ile?’ dedim. ‘Sana salevatla’ dediler.
? ? ?
‘Sonra ne ile?’ dedim. ‘Ebu Bekr-i Sıddık ve Ömer-ül Faruk’u sevmekle’ dediler.” (“Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn” kitabından alınmıştır.)