Hasan-ı Basrî hazretleri, Habîb-i Acemî hazretlerini çok sever, ba’zan meclisinde sohbet etmesini söyler, O da sohbet ederdi.
Bâzısı merak etti.
Hasan-ı Basrî’ye;
“Efendim, siz varken meclisinizde Onun sohbet etmesini istemenizin hikmeti nedir?” diye sordular.
O da dinledi.
Ve cevâben;
“Habîb kalbinden konuşup insanların kalbine yerleştirir. Onun için Onu konuşturuyorum” buyurdu.
HAMURU AL!..
Bir defâsında, kapılarına bir fakîr geldi. O sırada hanımı hamur yoğurmuş, ekmek yapmak için komşudan ateş istemeye gitmişti.
Habîb kapıyı açtı.
Gelen o fakire;
“Şu hamuru al” buyurdu. O da alıp gitti. Habîb’in hanımı gelip hamuru sorunca; “Ekmek yapmaya götürdüler” dedi.
O ara biri geldi.
Elinde sepet.
İçi sıcacık ekmekle dolu. Onu bırakıp gitti. Kadıncağız bunu görünce; “Hamurlar ne çabuk ekmek oldu?” diyerek hayretini bildirdi.
KAÇ KİŞİSİNİZ?
Bir kadın hazret-i Habîb’e gelerek; “Evde hiç ekmeğimiz yok” diye dert yandı. O da; “Aileniz kaç kişidir?” diye sordu.
Kadın söyledi.
Habîb kalktı.
İki rekât namaz kılıp; “Yâ Rabbî! Bana hüsn-i zan ediyorlar. Sen bunlara ihsân eyle” dedi.
Sonra kalktı.
Etrâfa baktı. Önünde gördüğü “elli dirhem” parayı kadına verip; “Bunu al, ama kimseye söyleme” buyurdu.