Abdullah bin Mübarek hazretleri, “nafile hacca” gider bir sene.
Hac bitince “bir rüya” görür.
Gökten “iki melek” yere iner.
Ve hasbihal ederler.
Biri sorar diğerine:
“Bu sene kaç kişi geldi hacca?”
“Altı yüz bin kişi.”
“Kaçının haccı kabul oldu?”
“Hiçbirinin. Ama Şam’da ‘Ali bin Muvaffak’ diye birisi hac sevabını kazandı.”
Abdullah bin Mübarek, rüyanın burasında uyanır .
O zatı bulmak için Şam’a varır.
Evini bulup çalar kapıyı.
Ve rüyasını anlatıp;
“Sana hac sevabı kazandıran iş nedir?” diye sorar.
O da şöyle anlatır:
Ayakkabı tamircisiyim.
Otuz yıldır hacca gitmek isterim.
Bu sene yol parasını tedarik edip hacca niyetlendim.
Ama gidemedim.
Çünkü “fakir” bir komşum vardı.
Bir gün evine gittim.
Odada “et kokusu” hissettim.
Şakayla “Ocakta et pişiyor galiba. İkram et de beraber yiyelim” dedim.
Âh, demez olaydım…
Çünkü başladı ağlamaya!
Ve şöyle anlattı:
“Çocuklarım üç gündür aç.
Günlerce iş aradım, bulamadım.
Yol kenarında ‘ölü bir hayvan’ gördüm. Zaruret kadar kesip eve getirdim. Pişen, işte o ettir.”
Ben bunu öğrendim.
Sızladı yüreğim.
Yol parasını ona verdim.
Abdullah bin Mübarek;
“Çok iyi yapmışsın” der.
Ve ağlayarak çıkıp gider!..