Hacı Salih Efendi

“Hiç haram lokma yememiş, takva ehlinin bedeni mezarda çürümez. Başka sebeple çürümemenin şehidlik ile alakası yoktur.”

İsazâde
Hacı Salih Efendi Osmanlı âlimlerindendir. 1174 (m. 1757)’de Trabzon’un
Çaykara ilçesi Karaçam köyünde doğdu. Medrese tahsilinden sonra Of
ilçesinde uzun müddet müftülük yaptı. 1226 (m. 1811)’de vefat etti ve
köyünde defnedildi. Bir dersinde şunları anlattı:
Üç türlü şehid vardır:
1-
Âkil ve bâliğ bir Müslüman, harpte düşman tarafından, sulhta yol
kesiciler, şehir eşkıyaları, gece hırsız tarafından öldürülünce, bunlara
“Tam şehid” denir. Bunlar yıkanmaz. Kefene sarılmaz. Ahirette de şehid
sevabına kavuşurlar.
2- Allah rızası için değil, dünya kazancı
için harp eden, yalnız “Dünya şehidi” olur. Bunlar, yıkanmaz ve
kefenlenmez. Fakat, ahirette şehid sevabına nail olmazlar.
3-
Boğularak, yanarak, garip, kimsesiz olarak, duvar ve enkaz altında
kalarak ölenler ve ishalden, taundan [bulaşıcı hastalıklardan],
lohusalıkta, sara hastalığında, Cuma gecesinde ve gününde, din
bilgilerini öğrenmekte, öğretmekte ve yaymakta iken ölenler ve âşık
olup, aşkını, iffetini, namusunu saklarken ölenler, zulüm ile hapis
olunup ölenler, Allah rızası için müezzinlik yaparken, İslamiyete uygun
ticaret yaparken, çoluk çocuğuna din bilgisi öğretirken ve ibadet
yapmaları için çalışırken vefat edenler, her gün yirmi beş kerre
(Allahümme bârik lî filmevt ve fîmâ ba’del-mevt) okuyanlar, Duhâ yani
kuşluk namazı kılanlar, her ay üç gün oruç tutanlar, yolculukta da vitir
namazını terk etmeyenler, ölüm hastalığında, kırk kere (Lâ ilâhe illâ 
ente sübhâneke innî küntü minez-zâlimîn) okuyanlar, her gece Yasin
okuyanlar, abdestli olarak yatanlar, devamlı olarak müdârâ edenler [yani
dini korumak için dünyalık verenler], gıda maddeleri getirip ucuza
satanlar, soğukta gusül abdesti alınca hastalanıp ölenler, her sabah
veya akşam devamlı olarak üç kerre (E’ûzü billâhissemî’il’alîmi
mineş-şeytânirracîm) ile (Haşr) sûresinin sonunu [Hüvallahüllezî..yi]
okuyanlar “Ahiret şehidi” olurlar.
Hiç haram lokma yememiş, takva ehlinin bedeni mezarda çürümez. Başka sebeple çürümemenin şehidlik ile alakası yoktur.