(Dünden devam)
Lût aleyhisselamın içi sıkıldı.
Onlara nasihat etti.
Dinlemediler.
Çok üzülüp:
“İçinizde aklı başında kimse yok mudur?” buyurdu.
Onlar ise ısrar edip:
“O misafirleri bize teslim et!” dediler.
***
Hazret-i Lût, o azgınlara “İşte kızlarım, iman edip onları nikâhla alın!” dedi.
Ama istemediler.
Âdeta kudurmuşlardı!
Hazret-i Lût’a:
“Senin kızlarınla bir işimiz olmadığını ve ne istediğimizi sen iyi biliyorsun” dediler.
***
Tekrar nasihat etti.
“Dağılın, gidin!” dedi.
Dağılmadılar.
Hazret-i Lût’un içi daraldı!
Çaresiz kaldı.
Ve “Keşke size yetecek kuvvetim olsaydı veya sağlam bir kaleye sığınabilseydim” dedi.
Ellerini kaldırıp:
“Yâ Rabbî! Bunların şerrinden sana sığınıyorum” dedi.
***
Hazret-i Cibril bunu duydu.
Diğer meleklere dönüp “Bu, dördüncü şehadetidir” dedi.
Hazret-i Lût’un bu kadar sıkılıp daraldığını gören melekler, Ona meseleyi açtılar.
Kendilerini tanıttılar.
Vazifelerini açıkladılar.
Ve kendisine “Ey Lût! Kapıyı aç ve geri çekil!” dediler.
O da öyle yaptı.
Kapıyı açtı.
Kendi geriye çekildi. (Devamı yarın)