İnsanların en kıymetlisi

Âdem aleyhisselâmın topraktan yapılan bedenine ruh verilince hayat bulup önce Arş-ı âlâya baktı… Orada bir yazı gördü… Lâ ilâhe illallah, Muhammedün Resulullah yazıyordu.
Merak etti.
Ve “Yâ ilâhi! Muhammed kimdir ki ismini kendi isminle yan yana yazmışsın?” diye sordu.
Hak teâlâ “Evlâdından biridir ki Ondan daha kıymetli bir kimse yaratmadım” buyurdu.
Habibullah’ın nuru Onun alnında parlıyordu. Hak teâlâ, meleklere “Âdem’e karşı secde ediniz!” diye emretti…
Bütün melekler secde ettiler.
Beş yüz sene secdede kaldılar…
Başlarını kaldırdıklarında İblis’in secde etmediğini gördüler…
Emre uyduklarına sevinip şükür için bir daha secdeye kapandılar…
Hak teâlâ, İblis’e “Ey mel’un! Sen niçin secde etmedin?” diye sordu.
O da cevap verip;
“Ben ondan hayırlıyım… Beni ateşten, onu ise çamurdan yarattın” dedi.
Gadab-ı ilâhiye düçar oldu!
Huzur-u İlâhiden kovuldu!
Ve Hak teâlâya rica edip “Kıyamet gününe kadar bana mühlet ver” dedi.
Hak teâlâ mühlet verdi.
İblis bu mühleti aldı…
Ve Hak teâlâya “Senin kullarının yoluna oturacağım… Haramları onlara güzel gösterip yollarından saptıracağım… Halis kulların hariç elimizden kurtulan bir kimse olmaz” dedi.