“Hiçbir şeyi olmuyorum doktor bey. İnsanlık namına hastaneye yetiştireyim de belki kurtulur diye düşündüm.”
Ben küçük bir Anadolu ilçesinde, taksicilik yaparak ailesine bakan ve taksicilikten emekli olmuş bir insanım. Bu anlattıklarımı da bizzat kendim yaşadım. Bir gün ilçemizin çıkışında şehirler arası yolda büyük bir gürültüyle birlikte ortalığın toz dumana katıldığını fark ettik.
Bir büyük trafik kazası olmuştu. Taksici olarak iki arkadaş insanlara yardım etmek amacıyla olay mahalline vardık.
Tabii biz varana kadar polis de olay yerine gelmişti. Bir kocaman 302 otobüs ki o zamanlar hemen hemen bütün otobüsler aynıydı. Bir özel taksiyi altına alıp yirmi metre sürüklemişti. Araba âdeta ikiye ayrılmıştı.
Yerde asfalta uzatılmış iki kadın cansız yatıyordu. Üzerine gazete falan örtmüşlerdi. Ortalık ana baba günüydü. Merakımdan dolayı arkadaşıma dedim ki:
“Hele şunların yüzünü bir açıp da görsek, acaba ne hâldeler?”
Arkadaş dediğimi yaparken polisin biri de gelip bize müdahalede bulundu:
“Cesetler kadın ne bakıp duruyorsunuz!” anlamında çıkıştı.
Dedem ki: “Siz de biliyorsunuz ki biz bu ilçedeniz ve kaza bizim burada olmuştur. Acaba bizim tanıdığımız birileri midir?”
Polisin bizimle uğraşacak hâli yoktu. Bağrışan çığrışan ortalık ana baba günüydü. Derken biz bu iki cesede de baktık. Birinin yüzü portakal gibiydi diğerinin yüzü normal duruyordu. Dedim ki arkadaşa:
“Hele şu portakal gibi olanda ümit yoktur da şu benzi soluk duranı atalım arabanın arkasına haydi.”
Hiç kimdir, nedir bilmiyoruz. Başımıza ne gelir bilmiyoruz. Bizimkisi orada insanlık namına kadını alıp hastaneye yetiştirmek… Belki hastanede bir müdahale ederler de hayata dönebilir…
Bu umutla olay yerine yaklaşık bir buçuk kilometre mesafedeki ve en yakınımızda olan hastaneye götürdük. Orada hemen acilden içeri aldılar. Gözlerinden, nabzından bakarak yaşayıp yaşamadığını anlamaya çalıştılar. Adını bilmediğim şekilde kalp üzerine makine tutarak kalbi çalıştırmaya uğraştılar. İğne filan yaptılar. Ne yapıldığını tam olarak bilmiyorum. Doktorlar çıktılar dışarı ve dediler ki:
“Gelen kazazedeyi kurtaramadık. Siz neyi oluyorsunuz?”
“Hiçbir şeyi olmuyorum doktor bey. İnsanlık namına hastaneye yetiştireyim de belki kurtulur diye düşündüm.”
“O vakit yap bir insanlık daha. Al bu cesedi Devlet Hastanesinin morguna götür teslim et!”
Bak sen şu işe şimdi… DEVAMI YARIN