İntikam almak için mi?!.

İntikam almak için mi?!.



“İkinci defa yüzüstü kalmak bana çok dokundu. Bir daha da telefonlarıma çıkmadı!..”

 

 

Bu habere çok sevindim. Hangi hâlde olursa olsun bana dönecek oluşu yetiyordu benim için. Dedim ki:

“Ayrılmak için ne kadar masraf gerekiyorsa hepsini ben karşılıyorum. Siz hemen mahkemeye müracaat edin. Avukat parasını da ben karşılayacağım…”

Çok teşekkür etti.

Hemen neyim var neyim yok ayarlayıp ayrılmak için mahkemeye müracaat etmek ve avukata ödemek üzere gereken parayı fazlasıyla hazırladım.

Tekrar aradım annesini. İstedikleri zaman istedikleri hesaba parayı göndermek üzere hazır ettiğimi söyledim.

Dünya yeniden canlandı gözümde… Yeniden yuva kurmanın heyecanı sardı bedenimi… Bu mutluluğu kelimelerle anlatmam imkânsızdı.

O gelecek diye evdeki eşyaları üç beş demeden elden çıkartıp yeniden sıfır eşya aldım. Onun sevdiği renklerde mobilya getirttim.

Kendimi yeniden ve yine ilk defa düğüne hazırladım. Gece olunca sabahlar olmuyor, sabah olunca gün bitmiyordu. Ama bir türlü arayan yoktu. Dört gözle haber bekliyordum. Fakat enteresan bir şey oldu.

Dayanamadım annesini yine aradım:

“Ne oldu durum, merakla sizden haber bekliyorum” dedim.

Annesinin sözleriyle bir kere daha yıkıldım. Ayrılmaktan vazgeçmiş…

Şaşkın bir şekilde “niye?” diye sordum… Annesinin anlattığı karşısında ne cevap vereceğimi bilemedim. Akıl danıştığı birisi demiş ki:

“Senden intikam almak için öyle yapıyordur. Sakın inanma ve yuvanı bozma!..”

Bu ikinci defa yüzüstü kalmak bana çok dokundu. Bir daha da telefonlarıma çıkmadı. Oysa ben gerçekten sevmiştim… Ah bilseniz ne kadar sevmiştim…

Ben ki onun için evimi ocağımı terk etmiştim. Ben ki ailemle tekrar barıştım. Ailem bana, “değer miydi oğlum?” dedikleri zaman bir kere daha kahroldum.

Hayatımın en büyük mücadelesini kaybetmiştim. Hayatta her şey kazanılıyormuş onu yaşayıp anladım. Ama sevmek bir kere oluyormuş. Keşke karınızdaki bu sevgiye layık olsa…

Şimdi aradan yıllar geçti… Evlilik de yaptım işim de var kazancım da iyi… Ama karşılıksız kalan aşkın yüreğimdeki acısı hiç çıkmıyor…

Ondan başkasını sevmedim sevemedim, sevemiyorum… Belki evlenirsem unuturum sandım, unutamıyorum… Şimdiki eşime zerre kötü davranmıyorum. Onu bir eş olarak çok seviyorum. Ama itiraf etmeliyim ki onu bu dünyada unutamadım unutamıyorum… Hani haberlerde okuyoruz, bazıları “eski aşkım”, “yeni aşkım” gibi sözler ediyorlar. Diyorum ki bu kimseler aşkın ne olduğunu bilmiyorlar…

              Rumuz: “Unutamıyorum”-İstanbul