Kabul edemediğim teklif!..

Kabul edemediğim teklif!..



“Amcamın kızı, benim verdiğim kitapları severek almıştı. Ama ne yazık ki merak edip okumamış…”

 

 

Rahmetli babam dinî vazifelerinden asla taviz vermeyen, disiplinli, güzel ahlaklı; herkesçe hatırı sayılan salih bir zattı. Rahmetli amcam dünya ehliydi. Rabbim, inşallah son nefesinde ettiği tövbelerini kabul buyurmuştur. Dinî bilgisi olmadığından ne hanımına ne de kızlarına bu konuda yardımı olmadı ne yazık ki…

Uzak semtlerde ikamet ettiğimiz için de çok sık görüşemiyorduk. Amcamın kızının çocukluğu, evliliği, anne oluşu bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden. İyi bir aileye gelin gitmişti. İnançlı ve mütedeyyin insanlardı. Amcamın kızı da bu evlilikten mutluydu. Art arda dünyaya gelen kızları evlerine ayrı bir neşe getirmişti. Bir erkek evlat istemişlerdi ama nasip değilmiş… 

Kızlarını çok seviyordu. Her şey güzeldi ama şehir değiştirince yaşantıları da değişmişti. Kızlar oldukça rahat ve disiplinsiz bir ortamda yetişiyorlardı. Etraflarındaki herkes kendilerince modern insanlardı, “modern” ne demekse?!.

Geleneklerimize, göreneklerimize kültürümüze ve en önemlisi de inançlarımıza uymayan bu modern(!) yaşayış sebebiyle bizlerle ilişkileri de tamamen kesilmişti. Senelerce birbirimizi göremedik. Ancak bir yakınımızın vefatı ya da düğününde karşılaştığımızda hâl hatır sorup yine kendi dünyalarımıza dönüyorduk…

Amcamın kızı, benim ona bir zamanlar verdiğim kitapları severek almıştı. Ama ne yazık ki merak edip okumamış olmalı ki bana hiç kabul edemeyeceğim bu teklifte bulunmuştu… Benim Kur’ân-ı kerim tilavet edilen, secdeye gidilen salonumda sazlı sözlü klip çekilmesini istemek bu farklılığın farkında olmamaktan kaynaklanıyordu.

Elbette ki bu teklifi kabul edemezdim ama bir müminin kim olursa olsun kimsenin kalbini kırmaması gerektiğini de bilerek onu kırmadan… Peki, ben bunu nasıl yapacaktım?

Evimizin dekorunun buna uygun olmadığını, beyimin rahatsız olduğunu uygun ve nezaket ölçülerinde anlattım. Daha uygun bir ev bulmasını söylediğimde beni anlayışla karşıladı…

Klip çekildi, etraflarındaki herkes alkışladı, tebrik etti… Klipi ben de izledim. Gözyaşlarımı tutamadım… Bu güzel körpe tenler, sanat adına kendilerini bizim kültürümüzle hiç bağdaşmayan şekilde ortaya saçıyorlardı… Hâlbuki bu güzel kızlarımız daha faydalı ve bedenlerini ortaya sunmadan icra edebilecekleri nice sanat dallarında yetiştirilebilir, yuvalarını kurup hayırlı evlatlar yetiştirebilirlerdi…

             Rumuz: “Hatun Nene”-Ankara