Edirne evliyasından Veli Dede, herkese karşı çok cömertti. Geleni gideni çoktu.
Hanesi genişti.
Ama biraz eskiydi.
Hanımı bir gün;
“Efendi! Gelenimiz gidenimiz çok. Şu harap evimizi bir tamir ettirsek ha, ne dersin? Bak, her tarafı dökülüyor” dedi.
Mübarek zat bakıp;
“Neresi dökülüyor hanım, haydi göstersene!” dedi.
Kadıncağız;
“İşte bak!” diyecek oldu.
Ama şaşırdı birden!
Çok da mahçup oldu! Zira “harap” diye gösterdiği ağaç direk, “altın” olmuştu…
“Som altın!..”
Işıl ışıl parlıyordu önünde.
Kadın anladı hatasını!
“Affet” dedi. “Bir daha senden bir şey istemeyeceğim.”
Tekrar baktı o direğe.
Bu defa “ağaç” gördü.
? ? ?
Veli Dede’nin sohbeti tatlıydı. Bir gün “Öyle yaşayın ki ahirete gidince hiç mahçup olmayasınız” dedi.
Bir gün de gençler;
“Efendim, cennette Allahü teâlâyı görecek miyiz?” diye sordular.
Cevabında;
“Evet, mümin olanlar cennette Allahü teâlâyı göreceklerdir. Fakat Onu, nasıl olduğu bilinmeyen görmekle görecekler. Nasıl olduğu bilinmeyeni, anlaşılmayanı görmek de nasıl olduğu anlaşılmayan bir görmek olur” dedi.