Hasan-ı Basrî hazretleri, bir gün bir dostunun cenâzesine varıp, definden sonra çok ağladı. Sordular ki:
“Niye ağlarsınız?”
“İşte en son varacağımız yer, şu kabirdir. Buraya hepimiz gireceğiz. Bunu bile bile nasıl günah işleriz?” buyurdu.
BU?SU NEDİR?
Bir gün de damda namaz kılarken secdede ağlamaya başladı. Gözyaşları sel olup damın kenarından aşağı aktı ve oradan geçen birinin üzerine damladı.
Adam durdu.
Ve içinden;
“Bu damlayan su acaba necis midir?” diye merak etti. Başını kaldırıp; “Efendi, bu su elbiseme damladı, pis midir, yıkamak gerekir mi?” diye seslendi.
Bu sesi duydu.
Ve cevap verip;
“Yıkasan iyi olur. Zîrâ o su, çok günahkâr birinin gözyaşıdır” buyurdu.
KİME?VEREYİM?
Bir gün de biri gelip; “Efendim, evlenme çağında bir kızım var. İsteyeni çok. Acabâ hangisine vereyim?” diye sordu.
Mübârek düşündü.
Sonra cevâp verip;
“Allahtan korkana ver. Eğer kızını severse, ne âlâ. Sevmezse, Allahtan korkar da hiç olmazsa zulmetmez” buyurdu.
VERİCİ?OLUN
Bir gün de birkaç sevdiğine; “Kendinizi vermeye alıştırın” buyurdu.
O kimseler;
“Biz fakiriz” dediler.
“Öyleyse hiç olmazsa tebessüm edin. Bu da bir sadakadır” buyurdu.