Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) Amr ibni Âs hazretlerini Mısır’a vâlî tâyin etmişti.
Birkaç ay geçti.
Mısır halkı toplandılar.
Amr bin Âs‘a gelip;
“Efendim, bu Nil ırmağının bir âdeti vardır ki, o yerine getirilmezse suyu kesilir” diye arz ettiler.
Amr bin Âs sordu:
“O âdeti nedir?”
Cevâbında;
“Her ayın onikisinde, bir kız çocuğu buluruz. Ana babasını mal ile râzı ederiz. O kızı nefîs elbiselerle süsleyip Nil nehrine bırakırız” dediler.
Amr ibni Âs şaşırdı.
Çok hayret etti.
O gelenlere;
“İslâmda böyle şeyler yoktur. İslâm, bütün kötü âdetleri ortadan kaldırmıştır” buyurdu.
O belli gün geldi.
Nil’in suyu kesildi.
Halk göçe başladılar.
Hazret-i Amr (radıyallahü anh) bu hâli, halîfe Hazret-i Ömer‘e (radıyallahü anh) mektûpla bildirdi.
Hazret-i Ömer mektûbu aldı.
Okuyup meseleyi anladı.
O da çok şaşırdı.
Ve cevap olarak;
“Öyle şey olmaz. Mektûbun içine bir parça kâğıt koydum. Onu Nil ırmağına bırak!” diye yazdı.
Mektûp Vâli’ye geldi.
Şöyle yazıyordu:
“Ömer-ibnül Hattâb’dan Nil Nehrine. Önceden kendin akıyor idiysen, akma. Eğer Allahü teâlânın emriyle akıyorsan, O seni elbette akıtır.”
Amr bin Âs kâğıdı aldı.
Nil Nehrine bıraktı.
Nil’in suyu onaltı arşın yükseldi. Bir daha da kesilmedi…