“Günlerce uyuyamadım… Böyle bir sapığı nasıl olup da anlayamadım diye kendimi yedim bitirdim!..”
Bir arkadaş “Nuri Bey seni arıyorlar?” dedi. Gittim telefonun başına. “Alo?” dedim… Baktım bizim apartmanda ikinci kattaki komşum. Doğrusu heyecanlandım. Acaba anneme mi bir şey olmuştu? Yoksa iş yerinden beni niçin arasındı ki?
-Nuri kolay gelsin. Sana bir şey soracağım, bu bizim mahallede birkaç gündür bir adam dolaşıyor? Sen tanıyor musun?
-Kimmiş, nasıl biriymiş ki o?
Adamı bir tarif etti ki benim akşam evime misafir ettiğim arkadaş… İçim cızz etti:
-O mu, o benim arkadaş ya… Evden sorunları olmuş da filan…
Komşu lafı ağzımdan aldı:
-Ya ne arkadaşı be? Adam resmen sapık, mahallenin çocuklarına tacizde bulunuyor.
Kan beynime sıçradı… “Ne!” dedim… Derhal geliyorum…
O öfkeyle iş yerinden nasıl çıktığımı bilemiyorum… Taksiyle mi geldim minibüsle mi hatırlamıyorum… Biraz sonra evin önünde bittim. Oraya bak buraya bak derken mahallenin ortasında bulunan minik bir park gibi dinlenme yerine vardığımda baktım oralarda geziniyor…
Sorgusuz sualsiz dedim ki: “Ya bu ne ayak? Sen işe de mi gitmiyorsun? Senin bu vakitte bu parkta filan ne işin var be? Ben de sana arkadaş diye, delikanlılık yaptım. Sana evimi açtım. Meğer sen ne terbiyesiz adammışsın!.. Şu andan itibaren benim senin gibi bir arkadaşım yok. Seni de tanımıyorum. Benimle de irtibatın kesilmiştir. Şimdi elimden bir kaza çıkmadan kaybol buradan!”
Hiç itiraz etmedi… “Ne oluyor ya, ben kime ne yapmışım ki?” filan demedi. Suçunu bilen mahkûmlar gibi boynunu eğip bir gölge gibi uzayıp gitti… Öfkemden deliye döndüm. Günlerce uyuyamadım… Böyle bir sapığı nasıl olup da anlayamadım diye kendimi yedim bitirdim.
Annem birkaç gün sonra sorduğunda da asla durumu söylemeyip, “artık gelmeyecek” demekle yetindim.
Ama bu durumu böyle bırakmayıp içimi yiyip kemiren sorulara bir cevap bulmak üzere araştırdım. Meğer apartman komşularım haklılarmış. Bu sapık bu huyu sebebiyle ailesi tarafından yeni değil çok önceden terk edilmiş. Mahkemeye vermiş ayrılmışlar. Çoluk çocuğu hepsi terk etmiş. Bu da benim gibi arkadaşlar arasında mağdur görünüp bu ahlaksızlığını sürdürmeye çalışan bir karaktersizmiş!..
Aradan belki de yirmi sene geçti… Biricik annem rahmetli olalı çok olmasına rağmen ne zaman böyle bir konu açılırsa hemen aklıma bu olay gelir ve daha dün gibi tüylerim diken diken olur. Allah kimsenin başına vermesin.
Nuri S.-İstanbul