Onu sevmiyordu ama…

Dursun Fakih hazretleri zamanında bir kimse, bu zatı sevmiyordu. Bir gece rüyada Resulullah’ı gördü.

Yanında Dursun Fakih hazretleri de vardı.

Yaklaşıp elini öpmek istedi Efendimizin.

Fakat o da ne?!

Resulullah, mübarek başını çevirdiler ondan. Adam çok üzülüp Dursun Fakih hazretlerine sokuldu bu defa.

Ve ağlayarak:

“Ne olur, bir şeyler yapın da beni kabul etsinler” diye yalvardı.

Büyük veli dayanamadı.

Ve kalkıp gizlice bir şeyler arz etti Efendimize.

Bunun üzerine kabul buyurdu onu Peygamberimiz. Mübarek ellerini öperken uyandı adamcağız.

Kan ter içindeydi!

Sabah erkenden dergâhta aldı soluğu.

Dursun Fakih hazretleri, ona tebessümle bakıp “Mübarek olsun… O eli öpmek herkese nasip olmaz” buyurdu.

Şaşkınlığı iki kat oldu adamın!

Nefreti, “hayranlığa” dönüştü.

Ve sarıldı ellerine.

Öptü, öptü ve;

“Size haksızlık etmişim… Ne olur affedin beni” diye yalvardı.

***

Bu zat, bir sohbetinde;

“Bir mümin öleceği vakit melekül mevt, yani Azrâil aleyhisselâm gelir ve;

‘Hiç korkma… Erhamürrâhimîne gidiyorsun… Asıl vatanına kavuşuyorsun… Büyük devlete eriyorsun!’ der. Böyle olan kimseye, bundan daha ‘sevinçli’ bir haber olmaz” buyurdu.