“Bazı gazetelerin iç sayfalarında kimsenin pek dikkatini çekmeyen önemsiz gibi görünen haberler olur…”
Herkesin kendine göre çok sevdiği ve alışkanlık hâline getirdiği tutkuları vardır. Benim de tutkum okuma yazmadır. Ne zaman müsait olsam bir şeyler okumaya çalışırım, Kitap, gazete dergi vb. Günlük gazetelerden de çok sayıda okuyup takip ederim. Serde gazetecilik ve yazarlık olduğu için kendime biraz da malzeme bulmaya çalışırım.
Çokları gazeteyi eline alır başındaki birkaç büyük habere bakıp bırakır. Bense elimden geldiğince her tarafını inceleyip en ufak haberlerine kadar okumaya çalışırım.
Bazen iç sayfalarda kimsenin dikkatini çekmeyen ufak ve önemsiz gibi görünen bazı haberler olur. Ama bazen çok ilginç haberler vardır bu kuytularda.
Geçen gün gazete okurken bir köşede fazla dikkat çekmeyen bir resim ve haberini gördüm. Biraz dikkatli bakınca ilgimi çekti. Sanki resimdeki kişiyi tanıyor gibiydim.
Haber çok üzücüydü. Büyük bir ilimizde bir genç kendisine harçlık vermeyen annesini darp etmiş hırpalamış dövecek kadar ileri gitmişti. Bir fırsatını bulan anne polisi aramıştı. Gelen polisler kadını oğlunun elinden almış, hastaneye tedavi için götürürken oğlunu da tutuklayıp karakolda göz hapsine almışlardı.
Baktım fotoğrafta perişan hâldeki kadın bana yabancı gelmiyor. Dikkatimi çekip ismini de okuyunca yanılmadığımı anladım.
Aradan kırk yıl geçmesine rağmen arkadaşımı unutmamış, tanımıştım. Durumdan iyice emin olmak için yıllar önce beraber görev yaptığımız ve o arkadaşımızla aynı şehirde oturan bir başka arkadaşımla telefonla görüştüm.
Haberin doğru olduğunu, o resimdeki kimsenin beraber çalıştığımız arkadaşımız olduğunu söyledi. Durumunun gerçekten çok kötü olduğunu da üzülerek öğrenmiştim.
Bu üzücü olay ve haber beni yıllar öncesine götürmüştü.
Bundan yaklaşık 25 yıl önce bir Orta Anadolu kasabasında sağlık ocağında görev yapıyordum. Ocağımız biraz kasabanın dışındaydı.
Mevsim kış olduğundan bir metreye yakın kar yağmış, hem bizim kasabaya gitmemiz, hem vatandaşın sağlık ocağına gelmesi ince bir patika yoldan biraz zorlukla sağlanır olmuştu.
Lojmanda bir doktor, bir hemşire arkadaş, bir ebe ve bir de ben kalıyordum. Benim kaldığım lojmanın hemen bitişiğindeki lojmanda kalan ebe arkadaşın iki yaşında bir oğlu vardı… DEVAMI YARIN