Resûlullah’a benziyordu

Resûlullah’a benziyordu



Tâbiîn’in büyüklerinden olan Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri, 737 (H.120) senesinde vefât etti.

Zâhid, âbid, müttekî bir zâttı.

Enes bin Mâlik radıyallahü anh, onu çok severdi.

Bir gün onu gördü.

Ve dikkatle bakıp;

“Senin gözlerin, Resûlullah’ın gözlerine ne kadar da çok benziyor” dedi ve Resûlullah’ı hâtırlayıp çok ağladı!

● ● ●

Vefât ettiğinde defnedip mübârek kabrini kerpiçle ördüler. Ertesi gün kabre gelenler, kabrin üzerini “nûr” kaplamış gördüler.

Ayrıca kabrinin civârından geçen kimseler, bazen içeriden Kur’ân-ı kerîm sesleri işitirlerdi.

Bir sevdiği vardı.

Bir gün bu zâta;

“Falan, çok kibirli” dedi.

Sâbit el Benânî de ona;

“Onun önünde ‘ölüm’ yok mudur ki, kibirleniyor?” buyurdu.

● ● ●

Bir genç, nasîhat istedi bu mübârek zâttan.

Cevâben buyurdu ki:

“Müminleri sevindir.”

Genç adam sordu:

“Bu iş çok mu sevaptır?”

Büyük velî de ona;

“Evet, Peygamber efendimiz; ‘Allahü teâlânın, farzlardan sonra en çok sevdiği iş, bir mümini sevindirmektir’ buyuruyor” diye cevap verdi…