Sual: (Peygamberden şefaat beklemek, en büyük şirktir. Sanki Allah’ın merhameti yok da, Peygamber ondan daha merhametliymiş gibi, insanları Allah’ın elinden kurtarmaya çalışmaktır) diyenler oluyor. Şefaat istemek Allah’ın emri değil midir?
CEVAP: Şefaat istemeye şirk demek, İslam düşmanlarının bir iftirasıdır.
Birkaç hadis-i şerif:
(Kıyamette ilk şefaat eden ben olacağım.) [Müslim]
(Bütün peygamberler şefaat edecektir.) [Buhârî]
(Kıyamette peygamberler, sonra âlimler ve şehidler şefaat eder.) [İbni Mâce, Deylemî]
(Kıyamette Allahü teâlâ, “Melekler, peygamberler ve sâlihler şefaatlerini yaptılar. Bundan sonra benim büyük rahmetim kaldı” buyurur.) [Buhârî]]
Eshab-ı kiram da, Peygamber efendimizden şefaat talep etmiştir. Hazret-i Enes, (Yâ Resulallah, bana Kıyamet gününde şefaat eder misin?) deyince ona, (İnşallah şefaat ederim) buyurmuştur. (Tirmizî)
Eshab-ı kiramdan Sevad bin Karib hazretlerinin, Resulullah’ın yanında okuduğu bir şiirinde deniyor ki:
(Yâ Resulallah, Allah’a vesile kılınmaya en layık olan sensin. Mahşerde Sevad bin Karib’e de şefaât eyle!) [Beyhekî, İbni Abdilberr, İbni Hacer]
Şefaati inkâr çok yanlıştır. Allahü teâlâ, merhametinin çokluğundan dolayı şefaat etme yetkisi veriyor.
Üç âyet-i kerime meali:
(Rahman olan Allah’ın nezdinde söz ve izin alanlardan başkası şefaat edemez.) [Meryem 87] (Bu âyette, Allahü teâlânın izin verdikleri şefaat edecek başkaları edemez diye açıkça bildiriliyor.)
(Sadece Allah’ın dilediği ve razı olduğu kimselere şefaat etmesi için izin verilen, göklerde nice melekler vardır.) [Necm 26] (Görüldüğü gibi melekler de şefaat edebiliyor.)
(Bütün şefaatler Allah’ın iznine bağlıdır.) [Zümer 44] (Demek ki çok şefaat edecekler vardır ki, hepsi de Allahü teâlânın izniyle şefaat edeceklerdir.)
Bütün müfessirler, muhaddisler ve fakihler gibi, dört mezhep imamı da şefaatin hak olduğunu bildirmişlerdir. Bütün âlimlerin en büyüğü olan İmam-ı a’zam hazretleri, (Peygamberler, âlimler ve sâlihler, günahkârlara şefaat edecektir) buyurdu. (Fıkh-ı ekber)
Bu kadar vesikaya rağmen, şefaat istemeye şirk demek, ya koyu câhilliktir veya büyük sapıklıktır.