Emîrlerden biri, Mısır’da yetişen evliyadan Muhammed Şazili hazretlerini öldürtmek istedi. Şöyle ki: Bir davette, “zehirli” bir kaba yemek koyup ona sundular. Ancak Şazili hazretleri ondan yemedi. Çünkü anlamıştı… Oradan kalktı. Bineğine bindi. Ve zaviyesine gitti. O ayrılınca oradaki kaplar karıştı… Emîrin iki oğlu geldi ve Muhammed Şazili için konulan tabaktan yiyip zehirlendiler. Adam kendi eliyle, kendi oğullarını zehirledi!.. ● ● ● Muhammed Şazili hazretleri bir gün abdest alıyordu. Bir ara takunyasının birini alıp şiddetle bir yöne doğru fırlattı! Takunya havada uçup gitti… Hizmetçisine; “Eşi gelinceye kadar bu tek takunyayı sakla” buyurdu. Bir müddet geçti… Şam’dan biri geldi. O tek nalını getirdi. Ve şöyle anlattı: Cenâb-ı Hakk size hayırlar versin efendim… Bir yolculuğa çıkmıştım. Tenha, ıssız bir yerden geçerken önüme âniden bir “eşkıya” çıktı. Vurup yere yıktı. Göğsüme oturdu. Beni öldürecekti! Çok korktum! Ama yapacağım bir şey yoktu… Kalbimden sizi düşünüp; ‘Yâ Muhammed Şazili!’ dedim. O anda havadan bir tek “takunya” hızla geldi ve eşkıyanın göğsüne şiddetle çarpıp yere yıktı. Ben kurtuldum…