Hicretten önce İslâmiyet’i ilk kabul eden Medineli Sahabilerden Sehl bin Hanif (radıyallahü anh), tam bir İslâm kahramanıydı. Çok güzel ata biner ve gâyet iyi ok atardı.
Onu herkes severdi.
Hatta saygı duyardı.
Atına bindiği zaman gidişi, duruşu, herkesin dikkatini çekerdi. Sevgili Peygamberimiz de Hazret-i Sehl’in bu hâlini beğenirdi.
Uhud cenginde vardı.
Büyük yararlık gösterdi.
Sevgili Peygamberimizi çok sever, Onun uğrunda her şeyini feda ederdi. Uhud Gazası’nda bir ara Müslümanlar zor durumda kaldı.
Ve geri çekildiler.
Dağılır gibi oldular.
O ise sebat etti ve hep Resulullah’ı düşündü, canla başla Onu korumaya çalıştı, vücudunda onlarca ok yarası varken savaşa devam etti.
Savaş şiddetlendi!
İki taraf birbirine girdi…
O, yine Efendimizi düşünüyordu.
Etrafında “pervane” oldu.
Müşriklere karşı ok attı…
Hatta müşrikleri kendi üzerine çekmek için bir taktik uyguladı.
Ortaya çıktı.
Ve gür sesiyle;
“Sehl’i nişan alınız, oklarınızı Sehl’e atınız” diye haykırdı!
Ve devamlı ok attı…
Nihayet oku bitti.
Efendimiz bunu fark ettiler.
Ve eshaba dönüp;
“Sehl’e ok yetiştiriniz. Çünkü o, Sehl’dir; rahat ve iyi ok atar” diye seslendiler.