Onikinci İmam Muhammed Mehdi hazretleri, Samarra’da doğdu, Medine’de vefat etti ve orada defnolundu.
Doğacağı geceydi.
Babası eve geldi.
Teyzesini gördü ve “Teyzeciğim bu gece bizim evde bulun. Allahü teâlâ bize, yerimize geçecek bir evlât verecek” dedi.
Teyzesi şaşırdı!
Ve “Hanımın Nercis’te hamilelik alâmetleri yok. Oğlun kimden olacak?” diye sordu.
O da cevaben;
“Nercis, hamilelik yükünü çekmeyecek” dedi.
Teyzesi şöyle anlatır:
O gece kalktım.
Teheccüd kıldım.
Nercis de kalktı. Kendi kendime “Sabah oluyor, henüz bebekten bir haber yok” diyordum.
Merak ediyordum.
Bir “ses” duydum…
Babasının sesiydi ve “Teyzeciğim, Nercis’in odasına git!” diyordu.
Gittiğimde Nercis beni karşıladı. Vücudu titriyordu! Onu bağrıma basıp “İhlâs” ve “Kadir” surelerini okudum.
Bir “ses” duydum…
Nercis’in karnından geliyor ve “bebek” de benimle birlikte okuyordu… Sonra birden oda aydınlandı. Baktım, çocuk doğmuştu.
Babası, bana;
“Teyzeciğim, oğlumu getir!” dedi.
Sarıp götürdüm.
Kucağına aldı.
Ve dilini, bebeğin ağzına verip “Allahü teâlânın izniyle konuş!” dedi. Çocuk “Besmele” çekip, bir âyet-i kerime okudu. Etrafımızı bazı garip “kuşlar” sardı. Bunlar, kuş değil, galiba “melek” idi.