“Üst kata baktınız mı?”

“Üst kata baktınız mı?”



“Polisin ve güvenlik görevlisinin kollarında yaşlı annemi inerken görünce çok sevindik…”

 

Armutlu Tatil Köyü’nde iken gece yarısı yolunu şaşırıp daireden çıkan Alzheimer hastası yaşlı annemizi bulmak için Tatil Köyü’nün güvenliği ile birlikte bir polis otosu bulunduğumuz blok önüne gelmişlerdi…

İki polis de bir güvenlik görevlisi arkadaşla bizim bulunduğumuz kata çıkmışlardı. Kendilerine durumu kısaca özetledik:

Yaşlı annemiz Alzheimer hastası. Gece kalktığında yönünü şaşırıp daire kapısını açmaya çalışıyor. İçeride mandal sistemi olduğu için sandalye ile tedbir alalım dedik ama onu kenara çekmiş. Açmış. Sağa sola baktık, güvenliğe haber verdik. Şu an çaresiziz.

Allah’ım polislerimize sen güç kuvvet ver… Polis, annemizin resminin olup olmadığını sordu. Kimliği konusunda bilgi istedi. Kimliğini gösterdik. İki gün önce de fotoğrafını çekmiştim, hatıra olsun diye, o fotoğrafı gösterdik. Cep telefonlarına birer kopya verdim WhatsApp’tan…

Bu arada memur bey, nerelere baktığımızı sordu. Merdivenlerden aşağı indik, çevreye baktık, dedik.

-Üst kata baktınız mı?

Üst kata çıkmak mı? İki gün önce alt kata doğru inerken kendisine yetiştiğim için bu defa aşağıya doğru ineceğini hesap etmiştik. Dedim ki:

-Hayır bakmadık…

-Öyleyse aramaya yukarıya bakarak başlayalım, dedi.

İki dakika sonra telefonum çaldı. Sitenin güvenlik elemanıydı:

-Beyefendi annenizi bulduk. İki kat yukarıya çıkmış. Sonra orada merdivene oturmuş bekliyormuş… 

Hafıza olmadığı için, yön bilgisi aşağı yukarı bilgisi yok… Hemen biz de yukarı doğru çıkarken polisin ve güvenlik görevlisinin kollarında yaşlı annemi inerken gördüm. Dünyalar bizim oldu… Polislere ve güvenlik elemanı arkadaşa çok teşekkür ettik.

Alzheimer hastası olduğu için o zaten bir şey hatırlamıyordu… Beni görünce tanıdı ve gülümsedi:

-Bak bize misafir gelmişler dedi…

Polis ve güvenlik elemanlarını misafir gibi görmüştü… Annemizin aşağı ineceği yerde yukarı çıkacağını hiç düşünememiştik. Nasıl olmuştu da yukarı doğru tırmanmıştı anlamak mümkün değil. Götürüp yatağına yatırdık… Akşama doğru sağ ayak bileğinin biraz morardığını gördük. Meğer gece yarısı kendi kendine kapıyı açmak için sandalyeyi zorlarken dizini çarpmıştı… Yaşlılık çok zordu ama Alzheimer gibi bir rahatsızlık gerçekten hasta bakımı uzmanlık isteyen bir konuydu…

              Rumuz “Evlat”-İstanbul