Zirveye yükselten sevgi!..

Hazret-i Ebu Bekir, peygamberlerin en üstünü tarafından sevildi, o da Resulullah’ı sevdi. Bu sevgi onu zirveye yükseltti…

Hazret-i Ebu Bekir “radıyallahü anh” Peygamberlerden sonra bütün insanların en üstünüdür. İmam-ı Rabbânî hazretleri buyurdu ki:
“Hazret-i
Ebu Bekir’in üstünlüğü, iyi sıfatlarının çokluğundan değildir. Önce
imana gelmesi, din için herkesten çok mal vermesi ve canını tehlikelere
atmasından dolayıdır. Bu nimet, ondan başkasına nasip olmamıştır.”
Bir gün Peygamber efendimiz, (Ya Cebrail Ömer’in faziletlerinden anlat) buyurdu. Hazret-i Cebrail de dedi ki:
“Nuh
aleyhisselamın peygamberlik süresi kadar [950 yıl] Ömer’in
faziletlerinden bahsetsem bitiremem; fakat onun bütün iyilikleri, Ebu
Bekr’in bir iyiliği etmez!..”
Din büyükleri buyurdu ki: Bir kimsenin
yaptığı iyiliğin sevabı öğretene iki misliyle, ona öğretene de, onun iki
misliyle verilir. Sevapların katlanması, geometrik dizi gibi artar.
Nihayet bütün ümmetin, bütün iyiliklerinin sevabları en sonunda Ebu
Bekr-i Sıddık’ta toplanır. Ondan da katlayarak Muhammed aleyhisselama
gider. Hazret-i Ebu Bekr’i bu üstün dereceye getiren üç vasfı şunlardır:
* Allah yolunda malının hepsini verdi. Kendi çok zengindi, sonunda üstünde sadece gömlek kaldı. Peygamber efendimiz (Hiç kimsenin malı, Ebu Bekr’inki gibi faydalı olmadı) buyurdu.
* Canını
feda etti. Bir gün müşrikler Peygamber efendimize saldırdılar. O da
kurtarmak için araya girdi. Öyle bir dövdüler ki, kemikleri kırıldı,
öldü diye bıraktılar. Sonra da cesedini bir çuvala koyup evine
götürdüler. Üç gün kendine gelemedi. Üçüncü günün sonunda gözlerini açtı, annesi hemen yavrum diye koştu. Ağzına bir yudum su vermek istedi.
O zaman, “Muhammed aleyhisselam nerede, onun durumu nasıl, ben onun iyilik haberini almadıkça ağzıma hiçbir şey almam” dedi.
* Trilyonda,
katrilyonda bir, kalbinde küçücük bir (acaba?) yoktu. Tam iman, tam
tasdik! Mesela Mirac olayı… Müşrikler “bu iş bitti” diye sevinerek
geldiklerinde, “Senin efendin bir anda Kudüs’e, oradan göklere gitmiş”
dediler. “O söylüyorsa doğrudur, inandım” diyerek müşrikleri şaşkına çevirdi ve Müslümanların imanlarında sebat etmelerine vesile oldu… 
Evet, Hazret-i Ebu Bekir peygamberlerin en üstünü tarafından sevildi, o da Resulullah’ı sevdi. Bu sevgi onu zirveye yükseltti…