Abdullah bin Ebû Bekr Sekâfî hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. 1408 (H.811) senesinde doğdu. Küçük yaşta iken babası vefat etti. Amcası Ömer Muhdâr, onu tasavvuf yolunda yetiştirdi. Amcasından birçok ilim ve ism-i a’zamı öğrendi. Hep nefsine karşı çıktı. Yedi sene orucunu yedi hurma tanesi ile açtı ve başka bir şey yemedi. Çok açlık çekti. Annesi yemek yemesini ister, o da muhâlefet edemezdi. Fakat nefsi pay çıkardığı için bundan vazgeçti. Yirmi sene bir yatakta yatıp uyumadı. Çok kerametleri görüldü…
Ali bin Ömer Meşûs isimli sâlih bir zât vardı. Bu zât, bir gün hanımına bedduâ etti. Hanımı bir hastalığa yakalanıp bîtâb düştü. Bunun üzerine pişman olan ve üzülen o zât, hemen Abdullah bin Ebû Bekr Sekâfî’nin yanına gidip durumu anlattı. Abdullah bin Ebû Bekr Sekâfî, o zâtı bir daha bedduâ etmekten menetti ve; “Sen şimdi hanımının yanına git” dedi. O zât hanımının yanına gittiğinde, onun, sapasağlam olduğunu gördü; “Sen nasıl oldu da böyle iyileştin?” diye sordu. Hanımı; “Sen gittikten bir süre sonra uyumuşum. Rüyâmda Şeyh Abdullah yanıma geldi ve benim üzerime Mâşâallah okudu. Sonra da bana; “Kalk” dedi. Uyanıp kalktım ve Allahü teâlânın izniyle yürüdüm” cevabını verdi…
Süleymân bin Ahmed-i Bahnâk şöyle anlatır:
Bir zaman küffâr beldesinde idim. O sırada çok hastalandım. Yanımda Şeyh Abdullah’ın bir elbisesi vardı. Onu giydim ve onu vesîle ederek Allahü teâlâdan şifâ dileğinde bulundum. Sonra yatıp uyudum. Rüyâmda; kendimi katıra binmiş gördüm, peşimde de bir grup çocuk vardı. Çocuklar; “Yâ Hannân, yâ Mennân afî Süleymân (Yâ Hannân, yâ Mennân Süleymân’a şifâ ver)!” diye yalvarıyorlardı. Sabah kalktığım zaman, hastalığımdan hiç eser yoktu…
Abdullah bin Ali Kesîri, vefât edince, oğulları Muhammed ile Bedr arasında ihtilaf çıktı. Bedr, Şuyun denen yeri işgâl etti ve burada yaşayan Ebû Bekr bin Herise isminde velî bir zâtı hapsedip çeşitli eziyet ve işkenceler yaptı. Bunun üzerine o zâtın talebeleri Abdullah bin Ebû Bekr Sekâfî’nin huzûruna gelip hocalarına yapılan işkencenin hafifletilmesi ve hapisten kurtulması için duâ etmesini istediler. Ona duâ edip, korkmaması için haber gönderdi. Ebû Bekr bin Herise bundan sonra yapılan işkencelerden acı duymadı. Bir müddet sonra onu hapishâneden çıkardılar.
Abdullah bin Ebû Bekr Sekâfî, Yemen’in Terim şehrinde 54 yaşında iken 1460 (H.865) yılında vefât etti. Zembîl kabristanına defnedildi…