Hacı Şerif Zendeni hazretleri zamanında gayet fakir bir kimsenin yedi kızı vardı. Bu kişi bir gün bu büyük zata geldi ve fakirlikten dert yanıp “Efendim, bana yardım ederseniz pek büyük bir lütufta bulunmuş olursunuz” dedi.
Mübarek onu dinledi.
“Peki inşallah” dedi.
Ve geri gönderdi.
***
Bu fakir, yolda tanıdığı bir Yahudi’ye rastlayıp hadiseyi anlattı. Yahudi “O kendisi fakirdir, sana nasıl yardım edecek?” dedi.
Adam ona hak verdi.
Ve “peki ne yapayım?” dedi.
Yahudi de “O zat yedi sene bana hizmet ederse ben ona peşinen ‘yedi bin altın’ veririm” dedi.
***
Fakir, tekrar bu zata geldi.
Ve bunu ona söyledi.
Mübarek zat “olur” dedi ve birlikte Yahudi’ye gittiler. Şeyh hazretleri Yahudi’den yedi bin altını aldı, hepsini o fakire verdi ve o Yahudi’nin hizmetine girdi.
***
Birkaç gün sonra bir zengin bu zata geldi ve kendisine “yedi bin altın” verip “Efendim, bununla Yahudi’ye olan borcunuzu ödeyin” dedi.
O da altınları aldı.
Fukaraya dağıttı.
Sebebini sorunca da “Benim bu Yahudi’yle sözleşmem var, sözümden dönemem” dedi.
***
Yahudi, bu dürüstlüğü görünce çok duygulandı! Onu çok sevip hemen azat etti. Hace hazretleri de ona “Sen beni hizmetçilikten azat ettin, Allah da seni cehenneminden azat eylesin!” dedi.
Duası kabul olundu.
Yahudi, Müslüman oldu…