Hayve bin Şüreyh hazretlerini seven bir kişi şöyle anlatıyor: Bir gün fakîr bir adam, Kâ’be-i şerîfe geldi.
Tavafını yaptı.
Ellerini açarak;
“Yâ Rabbî, çok borcum var, bunları ödemeyi bana nasîb et!” diye duâ etti.
Sonra uyudu.
Rü’yâsında;
“Borcunu ödemek istiyorsan, Mısır’da Hayve bin Şüreyh’e git, sana duâ etsin!” denildi.
O da Mısır’a gitti.
Ve bu zâtı buldu.
Selâm verip yanına oturdu ve tam derdini Ona açacaktı ki, o anda dört bir yanı çil çil altınlarla doldu.
Hazret-i Hayve;
“Allahtan kork! Borcundan fazlasını alma!” dedi. O da borcu kadar aldı ve tamamını ödedi borcunun.
ÇOK AĞLARDI
Hayve bin Şüreyh, Allahtan çok korkar, bu korkusu sebebiyle çok ağlar ve çok gözyaşı dökerdi.
Biri anlatıyor:
Hayve, sıkıntı içinde ve fakîr olarak yaşar, fakat bu hâlinden hiç şikâyet etmezdi.
Bir gün Ona gittim.
Sohbetten sonra;
“Efendim, fakirlikten kurtulmam için bana duâ buyurun” dedim.
Sağa sola baktı.
Yerden taş aldı.
Ve avcuma koydu. O anda o kıymetsiz taş, çok parlak bir “mücevher” oluverdi.
Çok şaşırmıştım.
Sonra bana dönüp;
“Allah, kuluna uygun olanı en iyi bilendir” buyurdu. Mahcup olmuştum. Kendisine; “Bu mücevheri ne yapayım efendim?” diye sordum.
Cevâbında;
“İhtiyâcına harca!” dedi. Artık Ona başka bir şey söylemekten korktum.