Timur Han (rahmetullahi aleyh), dünya çapında bir devlet adamıdır.
Ve büyük bir kumandan.
Bir gün biri ona “Bu başarınızı neye borçlusunuz?” diye sordu.
Cevaben;
“Bir karıncaya” dedi.
Ve başından geçen şu hadiseyi anlattı ona:
“Gençliğimde bir savaşa girmiştik. Aslında kuvvetliydik, ama yenildik.
Ordumuz perişan oldu!
Her birimiz bir tarafa dağıldık. Moralim sıfırdı… Bir duvar dibinde çöküp kaldım.
Perişandım!
Ne yapacağımı düşünüyordum ki ‘bir karınca’ ilişti gözüme. Baktım, ağzında ‘bir buğday tanesi’, duvara tırmanıyor. Belli ki duvardan aşıracaktı onu.
Ama başaramıyordu.
Yarı yola kadar tırmanıyor, aşağı düşüyordu. Tekrar tırmanıyor, yine düşüyordu.
Ama hiç yılmıyordu.
Merak edip saydım.
Tam ‘yetmiş defa’ tırmandı, hepsinde de aşağı yuvarlandı. Ama yılmadı ve ‘yetmiş defa’ düşmesine rağmen vazgeçmedi hedefinden.
Ne azim vardı onda.
Ne de kararlılık…
Ama başardı sonunda. Bu azmine hayran kaldım. İbret ve ders aldım. Kendi kendime;
‘Karınca kadar da olamaz mıyım?’ dedim.
O günden sonra yılmadım bir işte. Her işe, âlimlere sorarak başladım.
Onların duasını aldım.
Rabbime dayandım. Ona güvendim. Çalıştım ve Allah’ın izniyle başardım…”