Ebu Said-il Hudri (radıyallahü anh) rivayet ediyor: Resulullah Efendimiz “aleyhissalâtü vesselam” buyurur ki:
“Kıyamet günü olur.
Allahü teâlânın emriyle Arş-ı âlâ önüne üç kürsi konulur.
***
Üçü de kırmızı yakuttandır.
Mahşer meydanı onların nuruyla aydınlanır.
Biri bir kenarda olur.
Biri öbür kenarda olur.
Biri de ortada kurulur.
***
İbrahim aleyhisselam Allahü teâlânın emriyle bir minber üzerine oturur.
Ben de öbür minber üzerine otururum.
Orta yerde olan minber boş kalır.
***
Bir münadi gelir.
Ve seslenir ki:
“Ebu Bekr-i Sıddık nerededir?”
***
Melekler:
“Buradadır” derler.
Ve onu tazimle alırlar.
Hürmetle getirirler.
Ortadaki minbere oturturlar.
Sonra bir münadi gelir.
Onlara nazar eder.
Ve seslenir ki:
“Halil ve Habib arasında Sıddık’ın bulunması ne hoştur!”
***
Allahü teâlâ onlara tecelli eder.
Ve iltifatta bulunur.
Didarını/cemalini gösterir.
Ben baş gözüyle Hakk teâlâyı müşahede ederim/görürüm.
İbrahim de müşahede eder.
Ebu Bekir de müşahede eder/görür. (“Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn” kitabından alınmıştır.)