Ebu Eyyub Ensari (radıyallahü anh), Hazret-i Muaviye’nin İstanbul’un fethi için teşkil ettiği orduya katıldı.
Yaşı hayli ileriydi…
Yine orduya girdi…
Ve cenk için geldi.
Ancak çarpışmalar sırasında hastalanıp yatağa düştü… Hasta yatağından harbin seyrini takip ediyor ve bir an önce iyileşip savaşmayı arzuluyordu.
Ordu kumandanı Yezid bin Muaviye idi.
Kendisini ziyarete gitti.
Ve şifa temenni etti.
Ebu Eyyub-i Ensari (radıyallahü anh), ecelinin yaklaştığını hissederek Peygamber Efendimizin bir hadîs-i şerifini hatırladı.
Şöyle ki:
Resul aleyhisselâm “Kostantiniyye’de, kalenin yanında bir salih mümin defnolunacaktır” buyurmuştu.
Bunu hatırlayıp;
“Vefat edersem cenazemi hemen defnetmeyin… Ordunun gidebileceği yerin en ileri noktasına kadar götürün ve beni oraya defnedin!” diye vasiyet etti.
Sonra vefat eyledi.
Vasiyeti üzerine askerler; onun naaşını elleri üzerinde, ordunun vardığı en uç noktaya kadar taşıyıp tekbir ve dualarla defnettiler. Yezid bin Muaviye çok üzüldü.
Kaysere elçi gönderdi…
Ve “O mezara gelecek en ufak bir zarar, İslâm dünyasında bulunan bütün kiliselerin yerle bir olmasına sebep olur!” diye ihtar etti!
Ve ordu geri döndü.