Bir gün bir kervan Mekke-i Mükerreme’ye ticarete giderken, Medine’ye uğradı. Kervan halkı Hazret-i Osman’ın kabrine yakın geldiler.
Mola verdiler.
İstişare ettiler.
Ve “Bu gece, Hazret-i Osman’ın kabr-i şerifini ziyaret edelim” diye karar verdiler.
***
Ertesi günü Sultan-ı kâinatı da ziyaret edeceklerdi. Bütün kervan halkı Hazret-i Osman’ın kabrini ziyaret için abdest aldılar.
İçlerinde biri rafizi idi.
Fakat bunu bilmiyorlardı.
Ona da teklif ettiler.
O rafizi, bin türlü behane bulup ziyarete gitmedi.
Bunlar gittiler.
***
O ara bir arslan geldi.
O rafiziye saldırdı.
Parçalayıp yerken, kervan halkı ziyaretten döndüler. Çadırlarına gelip gördüler ki bir büyük arslan, arkadaşlarının başını kemirir.
Arslan bunları gördü.
O leşi dışarı çıkardı.
Ve fasih bir lisanla “Hazret-i Osman’ı sevmiyenin sonu budur” dedi ve o leşi dağa doğru sürüye sürüye alıp gitti.
***
Mugire tebni Şube (radıyallahü anh) şöyle anlatır:
“Müşrikler Huneyn gazasında hezimete uğradılar. Resul aleyhisselam onlardan birine, ‘Ey Allah’ın düşmanı! Allahü teâlâ sana buğz eder’ buyurdu.
Ben bunu işittim.
Huzuruna gittim.
Ve ‘Yâ Resulallah! Bu, Kureyş’e buğz eder’ dedim. Efendimiz ‘Evet, Osman bin Affan’a buğz eder’ buyurdu.”