(Dünden devam)
Salih aleyhisselam, kavmin reisi olan Cenda’ya güler yüz ve tatlı dille “Ey Cenda! Allahü teâlâ beni size peygamber gönderdi… Seni ve kavmimi ‘Lâ ilahe illallah’ demeye ve benim Allahü teâlânın kulu ve Resulü olduğuma inanmaya çağırıyorum” dedi.
***
O da cevaben “Ey Salih! Kavmime bildireyim, bakayım ne derler. Sen yarın gel” dedi.
Ve eşrafını topladı.
Bu durumu anlattı.
Onlar da “Bunları kendisinden duyalım” dediler.
***
Bir gün geçti.
Salih Nebi teşrif etti.
Çok nasihatler etti.
Lakin çok azı îman etti.
Çoğu inanmadılar.
Onu inkâr ettiler.
Ona büyücü dediler.
Ve küfürde direndiler.
***
Hatta bir kısmı “Ey Salih! Senin maksadın, bizim elimizdeki mallara konmaktır” dedi. Bazısı “Senin maksadın, bize reis olmaktır” dedi. Bir kısmı da “Sen aklını kaçırmışsın” dediler.
Sonra dağıldılar.
***
Ertesi gün gelip “Eğer doğru söylüyorsan, hiç kimsenin yapamıyacağı bir şeyi yapmalısın” dediler.
Mucize istediler.
Salih aleyhisselam “Rabbim dilerse yaratır” buyurdu. Onlara, Ad kavmini anlattı. Kuvvetli rüzgârla nasıl helak olduklarını söyledi. “İnanmazsanız, size de azap gelir” dedi. (Devamı yarın)