Naklolunur ki, Server-i Enbiyâ “sallallahü aleyhi ve sellem” Hatîce-i kübrâ “radıyallahü anhâ” hazretlerinden altı evlâd-ı kirâmları vücûda geldi.
İkisi erkek idi.
Dördü kız idi.
Hatîce-tül Kübrâ “radıyallahü anhâ” Fâtıma-tüz Zehrâ hazretleri küçük yaşta iken vefât etti.
Sultân-ı kevneyn ve Resûl-i sekaleyn hazretleri hazret-i Fâtıma’yı bülûğ çağına kadar kendisi terbiye ettiler.
Nihâyet bülûğa erdi.
Bir gün huzûra geldi.
Bir hizmet gördü.
Ve geri döndü.
Efendimiz aleyhisselâm hazret-i Fâtıma’ya baktı.
Anladı ki kemâle gelmiş.
Evlenme çağına erişmiş.
Hâtır-ı şerîfine;
“Annesi hayâtta olsa idi, şimdi Fâtıma’nın çeyizini hâzırlardı” diye geldi.
Zîra Onu çok severdi.
Sebebi bu idi ki:
Gâyet zâhide idi.
Ve annesine benzerdi.
Bu husûs mübârek hâtırlarına gelince, derhâl hazret-i Cebrâîl geldi.
Rabbimizin selâmını getirdi.
Ve kendisine;
“Yâ Muhammed! Allahü teâlâ buyurur ki: ‘Habîbim üzülmesin. Ben Fâtıma kulumun çeyizini Cennet libâslarından yapıp, yakında sâdık bir kuluma veririm’ haberini getirdi.
O Server bunu işitti.
Şükür secdesi yaptı.
Sonra hazret-i Cebrâîl aleyhisselâm Allahü teâlânın huzûruna vardı ve geri döndü. (Devamı yarın)