Kadıköy müftîlerinden Ahmet Mekkî Efendi hazretleri bir gün şunu anlattı: Ebû Zer-i Gıfârî “radıyallahü anh” bir gün Efendimiz’e geldi.
Huzuruna çıktı.
İzin isteyip;
“Yâ Resûlallah! Biz câhil bir kavimdik. Kötü, çirkin âdetlerimiz vardı. İslâmiyet gelince o eski âdetlerimizden kurtulduk. İleride tekrar o karanlık günlere dönülecek mi?” diye sordu
Resûl-i ekrem
“aleyhisselâm”;
“Hayır, ama bulanık günler olacak. İyilerle kötüler karışacak. Sonra âhir zaman gelecek ve bâzıları çıkıp, insanları Cehenneme dâvet edecekler” buyurdu.
Ebû Zer dinledi.
Ve şöyle sordu:
“Bu insanlar nasıl olacak yâ Resûlallah?”
Buyurdular ki:
“Sizin gibi sarıklı, sakallı, cübbeli olurlar. O zamanda gelenler, benim ve eshâbımın gittiği yoldan giden ve kendilerine ‘ehl-i sünnet’ denilen cemâate katılsınlar” buyurdu.
Cemaat sordu:
“Şimdi âhir zaman mı?”
Mekkî Efendi;
“Evet, bugün âhir zamandayız işte. Ve çok şükür ehl-i sünnetiz. Bu zamanda ‘Ehl-i sünnet’ten olmak en büyük bahtiyârlıktır” buyurdu.
Bir gün vaaz ediyordu.
Bir ara cemaate;
“Bu dünyâ, imtihandır. Ölümle sona erer. Ölüm uyandırmadan uyanalım. Dînimizi öğrenip, ona göre amel edelim. Yoksa âhirette çok pişmânlık çekeriz” buyurdu…