Ahmed Şemâhî hazretleri, Yemen beldelerinden Zebîd’de doğdu. Doğum târihi bilinmemektedir. 1328 (H.729) senesinde Zebîd’de vefât etti… Babası Zebîd’de fıkıh ve hadîs âlimiydi…
“BU, BENİM SÜNNETİME UYAR”
Ahmed Şemâhî hazretleri önce babasından, sonra âlimlerden ilim öğrendi. Hadîs-i şerîf ilminde üstün bir dereceye yükseldi. Kendisinden de Yemen’in âlimleri istifâde ettiler. İlminin fazlalığı yanında, doğru ve güzel hal ve kerâmetler sâhibi de oldu. Resûlullah efendimiz ile bu yolun âlim ve velîlerine muhabbet ve bağlılığı çok fazlaydı. İmâm-ı Yâfiî, konuyla ilgili olarak şöyle demektedir:
“Sâlihlerden bir zât, rüyâsında Resûlullah efendimizi gördü. Yanlarında birisi vardı. Sevgili Peygamberimiz rüyâyı gören kimseye; ‘Bunu tanıyor musun?’ diye sordu. O da; ‘Hayır yâ Resûlallah!’ dedi. O zaman; ‘Bu, sünnetime sarılan, yolumdan ayrılmayan Ahmed bin Ebü’l-Hayr’dır’ buyurdu.”
Ahmed Şemâhî hazretleri, vefat ettiği güne kadar talebelere Hadis-i şerif okutuyordu. O günlerde öğrettiği bazı Hadis-i şerifler:
(Allahü teala hazretleri bir kulun hayrını diledi mi ölümünden önce salih amel işlemede muvaffak kılar!)
(Bir Müslüman bir ağaç diker veya bir tohum eker de bunların mahsulatından bir kuş veya insan veya hayvan yiyecek olsa, bu onun için bir sadaka olur.)
(Hediyeleşin, zira hediye, kalpteki kuşkuları giderir. Komşu kadın, komşusu kadından geleni [hediyeyi] hakir görmesin, bir koyun paçası parçası olsa bile.)
(Bir kul, salih amel işlerken araya bir hastalık veya sefer girerek ameline mani olsa, Allah ona sıhhati yerinde ve mukim iken yapmakta olduğu salih amelin sevabını aynen yazar.)
İNSANIN HER SÖZÜ ALEYHİNEDİR!
(Sizler kıyamet günü isimlerinizle ve babalarınızın isimleriyle çağırılacaksınız, öyleyse isimlerinizi güzel yapın.)
(İman, yetmiş şubedir. Hayâ imandan bir şubedir. Bu şubelerden en üstünü “La ilahe illallah” sözüdür, en aşağısı da yoldan rahatsız edici bir şeyi kenara çıkarmaktır.)
(Şeytan için bir din âlimini kandırmak, bin abidi [ilim sahibi olmadan devamlı ibadetle meşgul olan kimse] kandırmaktan daha zordur.)
(Ademoğlunun, emr-i bi’l-ma’ruf veya nehy-i ani’l-münker veya Allahü teala hazretlerine zikir hariç bütün sözleri lehine değil, aleyhinedir.)