Fahr-i âlem Efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”
Hazret-i Ebû Bekr’e nazar edip; “Bu, Cehennem ateşinden atîktir” buyurdular.
Yâni Cehennemden âzad olmuş, dediler.
Bir lakabı da “Sıddîk”tır.
Server-i âlem
“aleyhisselâm”
Mi’râc’ını eshâbına şöyle anlattılar:
Mekke’den Beyt-i Mukaddese gittim.
Orada, Enbiyâ’nın rûhlarına imâm olup, iki rek’at namâz kıldım.
Arş-ı âlâ’ya yükseldim.
Rabbimle konuştum.
Hak teâlâ, ümmetime günde elli vakit namâzı farz kıldı.
Geri dönüp, Mûsâ “aleyhisselâm” ile karşılaştım.
Beni geri gönderdi.
“Elli vakit namâza ümmetin tâkat getiremez” dedi.
Rabbime yalvardım.
On vakit bağışladı.
Mûsâ aleyhisselâm;
“Bu da çoktur” dedi.
Geri gönderdi.
Tekrâr teveccüh ettim.
On vakit dahâ bağışladı.
Velhâsıl Rabbim, beş seferde kırkbeş vakit namaz bağışladı.
Mûsâ aleyhisselâm;
“Yine dön” dedi.
Artık dönmedim.
Ve cevâben;
“Rabbimden hayâ ederim. Ben bu beş vakitten râzıyım” dedim.
Hak teâlâ’dan nidâ geldi ki:
“Bu beş vakit, elli vakte bedeldir.”
Sonra, Beyt-ül-mukaddese gelip, gece Mekke’ye döndüm. (Devamı yarın)