Horasanlı biri, Habîb-i Acemî hazretlerine gelip; “Efendim, biz hacca gidiyoruz. Dönünceye kadar şu onbin dirhem ile benim için bir ev alır mısınız?” dedi.
Ve parayı verdi.
Hazret-i Habîb;
“Olur alırım” deyince, teşekkür edip ayrıldı. Ancak o günlerde Basra’da büyük kıtlık başgösterdi. Halk açlıktan perîşandı.
Velî zât düşündü.
Ve kendi kendine;
“Bu para ile gıdâ maddesi alıp fakir halkı doyurayım, o kimse için de Rabbimden, Cennette bir köşk satın alırım” diye düşündü ve düşündüğü gibi yaptı.
Horasanlı döndü.
Hazret-i Habîb’e;
“Söylediğim evi aldınız mı?” diye sorunca; “Sana öyle bir köşk aldım ki, bahçesinde ağaçlar, meyveler ve nehirler bulunmaktadır” buyurdu.
Adam sevindi.
Ve bu sevinçle;
“Peki, onu bir göreyim” dedi. Hazret-i Habîb olan biteni ona anlatıp; “Satın aldığım köşk Cennettedir ve yakında ona kavuşursun” dedi.
Adam sevindi.
Hazreti Habîb’e;
“Pekâlâ, bunun için bana senet yaz” deyince; “Bu, Habîb-i Acemî’nin, azîz ve celîl olan Rabbinden, şu Horasanlı için satın aldığı köşkün senedidir” yazıp verdi.
Adam onu aldı.
Hanımına verip;
“Ölürsem, bu yazıyı kefenime koy” dedi ve birkaç gün sonra vefât etti. Ertesi gün kabrin üzerinde bir ipek gördüler.
Rengi yeşildi.
Ve üzerinde;
“Bu, Habîb-i Acemî’nin şu kimse için aldığı köşkün berâtıdır. Allahü teâlâ bu köşkü Horasanlıya verip, Habîb’i borcundan kurtardı” yazıyordu.