Kötü din adamları, insanların en kötüsüdür. Kur’an-ı kerimde, Cuma suresi 5. âyetinde, kötü din adamları, kitap yüklü merkebe, Araf suresi 176. âyetinde ise, dilini sarkıtıp soluyan köpeğe benzetilmiştir. Hadis-i şerifte buyuruluyor ki:
“Bid’atler yayıldığı, sonra gelenler, öncekilere lanet ettiği zaman, doğruyu bilenler herkese bildirsin! Doğruyu bilip de gücü yettiği halde, doğruyu bildirmeyen kimse, Allahü teâlânın Muhammed aleyhisselama indirdiği Kur’an-ı kerimi gizlemiş olur.”
Peygamberimiz, “Ahir zamanda ibadet edenlerin çoğu din cahili olacaktır. Din adamlarının çoğu da fasık olacaktır“ buyurdu.
Ebudderda hazretleri buyurdu ki: “İlmi ile amil olmayan din adamına âlim denilmez.”
Gerçek âlim, bildiğine cevap verir, bilmediğine cevap vermez. Her sorulana cevap veren, her gördüğünden mana çıkaran ve her yerde bilgi satan kimse, cahilliğini ortaya koyar. Bilmiyorum, öğrenip de söylerim diyen kimsenin, derin âlim olduğu anlaşılır.
Resulullaha, en kıymetli yer neresidir, denildiğinde, “Bilmiyorum, Rabbim bildirirse söylerim” demiştir. Bunu Cebrail aleyhisselama sormuş, ondan da, aynı cevabı almıştır. O da, Allahü teâlâya sormuş, “Mescidler”dir cevabını almıştır.
A’raf suresinin “Affet ve marufu emret“ mealindeki yüzdoksansekizinci ayet-i kerimesi gelince, Cebrail aleyhisselamdan bunu açıklamasını istemiş, o da, Rabbimden öğreneyim, diyerek gitmiştir. Tekrar geldiğinde, Allahü teâlâ, “Senden uzaklaşana yaklaş! Senden esirgeyene ihsan et! Sana zulmedenleri affet!“ emrini verdi dedi.
Şa’bi hazretleri, kendisine sorulanlardan birini “bilmiyorum” deyince, “Sen Irak memleketinin müftisisin. Bilmiyorum demek, sana yakışır mı?” dediklerinde, “Peygamberler, meleklerin üstünleri bilmiyoruz dediler. Benim söylememden ne çıkar” buyurdu.
İmam-ı Ebu Yusüf, bir soruya “bilmiyorum” deyince, “Hem Beyt-ül-maldan maaş alıyorsun, hem de cevap vermiyorsun” dediler. “Beyt-ül-maldan, bildiklerim kadar ücret alıyorum. Bilmediklerim için alsaydım, Beyt-ül-malda bulunanların hepsi yetişmezdi” dedi.