(Dünden devam)
Bir gün büyük bir ziyafet verdi. Ziyafette iki yüz Mecusi/ateşperest vardı. Yediler içtiler, çok teşekkür ettikten sonra “Bize bir şey emret de yapalım” dediler.
Cevaben buyurdu ki:
“Bir dileğim var.”
“O nedir?” dediler.
“Rabbime bir kere secde edin!” buyurdu.
***
Hiç böyle bir teklif beklemiyorlardı. Aralarında konuşup istişare ettiler ve “Bu zatı kırmayıp dediğini yapalım. Sonra gidip yine kendi İlahlarımıza tapınırız” dediler. Ve secdeye kapandılar.
***
O anda hazret-i İbrahim, kalbinden “Yâ Rabbî! Ben bu kadar yapabildim, hidayet senin kudretindedir. Bunlara iman nasip eyle” diye yalvardı.
Duası kabul oldu.
Secdeden kalktılar.
Ve kelime-i şehadeti söyleyip topyekûn Müslüman oldular!
***
İbrahim aleyhisselam deniz kenarında bir hayvan leşi gördü.
Biraz vakit geçti.
Derken vahşi hayvanlar gelip o leşi yediler ve dönüp gittiler. Sonra bir grup kuş geldi.
Onlar da leşe üşüştüler.
O leşten yiyip gittiler.
Böylece leşin her bir parçası bir canlının karnına girmiş oldu.
***
O bunu görünce kendi kendine “Bu leşin cesedi zerre zerre dağıldı. Allahü teâlâ onu nasıl bir araya getirip de diriltecek?” diye düşündü.
Ve el açıp:
“Yâ Rabbî! Ölüleri nasıl diriltiyorsun, bana göster?” dedi. (Devamı yarın)