Mevlâna Halid-i Bağdâdi
hazretlerini çekemeyen bazı din adamları, onu mahçup etmek için başka
bir şehirdeki Şeyh Yahya-yı Mezveri adındaki bir âlime mektup yazıp
maksatlarını açıkladılar.
hazretlerini çekemeyen bazı din adamları, onu mahçup etmek için başka
bir şehirdeki Şeyh Yahya-yı Mezveri adındaki bir âlime mektup yazıp
maksatlarını açıkladılar.
Mektup şöyle:
“Burada,
Halid diye genç bir âlim var ki Hindistan’a gidip geldikten sonra
mürşitlik dâvâsına kalkıştı. Onu mağlup etmekten biz aciz kaldık…
Ümidimiz sizdedir. Bu tarafa gelip buna ‘dur!’ demek size vacip
olmuştur. Teşrifinizi bekliyoruz. Vesselâm.”
Halid diye genç bir âlim var ki Hindistan’a gidip geldikten sonra
mürşitlik dâvâsına kalkıştı. Onu mağlup etmekten biz aciz kaldık…
Ümidimiz sizdedir. Bu tarafa gelip buna ‘dur!’ demek size vacip
olmuştur. Teşrifinizi bekliyoruz. Vesselâm.”
Şeyh Yahya, bu mektubu alır almaz bazı talebesiyle birlikte Bağdat’a geldi hemen.
Âlimler karşıladılar.
Ve çok iltifat ettiler.
Ama o, bu ilgi ve iltifata aldırmayıp “Beni, o zata götürün” dedi.
Gösterdiler dergâhı.
O, bu dergâha vardı.
Çalmadan kapı açıldı.
Mevlâna Halid hazretleri, ayakta karşıladı kendisini.
“Hoş geldiniz!” deyip içeri aldı. Müsafaha edip yanına oturttu.
Çok da ilgi gösterdi.
İltifatlarda bulundu…
Şeyh Yahya’nın zihninde ince ve zor dinî meseleler vardı ki onları sormayı tasarlıyordu bu büyük veliye.
Ama lüzum kalmadı.
Zîra normal sohbetin akışı içinde bütün suallerinin cevaplarını en mükemmel şekilde aldı.
Müphem bir şey kalmadı.
İmtihan için gelmişti.
Ama “talebesi” olarak ayrıldı huzurundan…