Hazret-i Ömer, Humuslulara, vâlileri olan Said bin Âmir’in kusuru olup olmadığını sordu.
Onlar cevaben;
“Dört kusuru var” dediler.
Ve birer birer saydılar.
Hazret-i Ömer, onu Medine’ye çağırdı. Geldiğinde;
“Yâ Said! Sen vazifene kuşluk vaktinde geliyormuşsun, sebebi nedir?” diye sordu.
Hazret-i Said;
“Çünkü hanımım hastadır. Evde bütün hizmetleri kendim yaparım. Hamur yoğurur, ekmek yapar, pişirir, öyle çıkarım” dedi.
Halife sordu:
“Geceleri insanlar arasına çıkmazmışsın, sebebi nedir?”
Dedi ki:
“Gündüzleri halkın hizmetleriyle meşgul olur, geceleri de gündüz yaptığım işlerin, verdiğim hükümlerin muhasebesini yapar, yanlış kararlarımı düzeltirim” dedi.
Hazret-i Ömer sordu:
“Haftada bir gün evine çekilir, kimseyi kabul etmezmişsin, sebep nedir?”
Hazret-i Said;
“Sebebi şu ki; giyecek başka elbisem yoktur. Kirlenince onu yıkıyor, kuruyuncaya kadar da kimseyi kabul edemiyorum” dedi.
Halife sordu:
“Hazret-i Hubeyb’in şehit edildiği söylenince bayılır, kendinden geçermişsin, niçin?”
Cevabında;
“Müşrikler onu asarlarken ben oradaydım. Fakat henüz imân etmemiştim ve seyirci kalmıştım. Niçin mâni olmadım diye üzüntümden bayılıyorum” dedi…