Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Hazret-i Ebu Bekir’le Hazret-i Ömer’i (radıyallahü anhüma) gördü ve “Bunlar, benim gözüm ve kulağımdır” buyurdu.
***
Yine Efendimiz (aleyhisselam) “Her peygamberin yer ehlinden ve gök ehlinden ikişer veziri olur. Benim gök ehlinden vezirlerim Cebrail ve Mikâil’dir, yer ehlinden vezirlerim ise Ebu Bekir ve Ömer’dir” buyurdu.
BEN BİR RÜYA GÖRDÜM
Bir gün bir sahabi geldi.
Efendimize yaklaştı.
Ve “Ben bir rüya gördüm” dedi.
Efendimiz sordular:
“Nasıl gördün?”
O sahabi şöyle arz etti:
“Gökten bir mizan/terazi indi.
Hazretinizle Ebu Bekir tartıldınız.
Siz ağır/üstün geldiniz.
Ebu Bekir’le Ömer tartıldılar.
Ebu Bekir üstün geldi.
Ömer’le Osman tartıldılar.
Ömer üstün geldi.
Sonra mizan kalktı.”
HİZMETİ DEVAMLIYDI
Hazret-i Osman (radıyallahü anh), hayır Hasenat yapmakta, namazda ve oruçta ve mal vermekte devamlıydı.
Allahü teâlâ, onun hakkında “İşte bunlar cehennemden uzaklaştırılmışlardır. Cehennemden uzaklaştırılan o cennetlikler cehennemin hışıltısını bile duymazlar. Bunlar, canlarının istediği şeyler içinde ebedî/sonsuz olarak kalıcıdırlar” mealindeki Enbiya suresi 101, 102 ve 103’üncü âyet-i kerimelerini gönderdi.